সুস্থ সমাজ গঠনত নাৰীৰ ভূমিকা

নাৰী এখন সমাজৰ সংস্কৃতি প্রবাহৰ মূল চালিকা শক্তি। নাৰী হৈছে সমাজৰ আধাৰ শক্তি। ভগৱানে মানৱ সৃষ্টিৰ পবিত্র দায়িত্ব মাতৃ জাতিক অর্পণ কৰিছে। সেয়েহ নাৰী জাতি দায়িত্বশীল, সামর্থ আৰু শাৰীৰিক,মানসিক, বৌদ্ধিক আৰু নৈতিক সকলাে প্ৰকাৰে সৱল হব লাগিব। নাৰী শক্তিৰ দ্বাৰা প্রেম, আত্ম সংযম, ত্যাগ, সেৱা, সুচৰিত্ৰৰ আদর্শ প্রতিফলিত হব লাগিব।

ভাৰতীয় সংস্কৃতিত নাৰীক লক্ষ্মী, সৰস্বতী, দৃর্গা মাতা, আদ্ধাঙ্গিনী দেৱী ৰূপত পূজা কৰা হয়। নাৰীয়ে পত্নীৰূপে, মাতৃৰূপে, ভগ্নীৰূপে, কন্যাৰূপে, বন্ধুৰূপে যুগে যুগে মানৱ সমাজক প্রেৰণা যােগায় আহিছে। বেদব্যাসে মাতৃক তিনিলােকৰ ভিতৰতে শ্রেষ্ঠ গুৰু বুলি আখ্যা দিছে। মাতৃ জাতি প্ৰেমৰ গঙ্গোত্রী, যাৰ অন্তৰত অহৰহ নির্মল, নিঃস্বার্থ প্ৰেমৰ গঙ্গা প্রবাহিত হৈ থাকে। যি সকল নাৰী নির্ভীকতা, ত্যাগ, সংযম, ক্ষমা, দয়া সৎ গুণৰ কোমলতা, দয়া আদি সৎ গুণৰ অধিকাৰী সেইসকল নাৰীয়ে হে অসাধ্য সাধন কৰি নিকা সমাজ গঢ় দিব পাৰিব। অপ সংস্কৃতিয়ে গ্রাহ কৰা সমাজত আধ্যাত্মিকতাৰ পথ প্রশস্ত কৰাৰ দায়িত্বও নাৰী সমাজৰেই।

সমাজক দোলাব পৰা শক্তি মাতৃ জাতিৰে আছে। সৎ চিন্তা, সৎ সঙ্গ, আৰু সু-পৰিবেশৰ অভাৱত বিশৃংখল হােৱা সংস্কৃতিক নাৰী সমাজে সুন্দৰৰ সেন্দুৰীয়া পথৰ সন্ধান দিব লাগিব।

কৌটিল্যই কৈ গৈছে - গায়ত্রী মন্ত্ৰতকৈ শ্রেষ্ঠ কোনাে মন্ত্র নাই আৰু মাতৃতকৈ শ্রেষ্ঠ কোনাে দেৱতা নাই। একো গৰাকী মাতৃ সময়ে সময়ে লক্ষ্মীৰ দৰে গুণৱতী, সৰস্বতীৰ দৰে বিদূষী, ধৰিত্ৰীৰ দৰে সহনশীল আৰু দূৰ্গাৰ দৰে উগ্ৰ আদি ৰূপত প্রশংসিত হৈ আহিছে। ইয়াৰ মাজতেই হিন্দু সমাজত নাৰীৰ। মহত্ব কর্তৃত্ব নেতৃত্ব আৰু মাতৃত্বৰ ৰহস্য অন্তনিহিত হৈ আছে। ভাৰতীয় সংস্কৃতিয়ে নাৰীক প্রকৃতি বুলি আখ্যা দি এক অন্যান্য সংস্কৃতিৰ পৰিচয় দাঙি ধৰিছে। সেয়েহে হিন্দু নাৰীৰ আদৰ্শক সন্মান জনাই এগৰাকী সুপত্নী, সু-মাতৃ, সু-গৃহিনী, সু-শিক্ষয়িত্রী হিচাপে নিজকে বাল্য কালৰ পৰাই গঢ় দিব লাগিব।। যিহেতু সমাজ এখনৰ ডেউকা সদৃশ নাৰীৰ জীৱন সুদীর্ঘ সংগ্রাম অন্য এক নাম।

ভাৰতীয় দর্শন মতে স্ত্রী শক্তি এক মহিয়হী শক্তি। সতীত্ব আৰু পবিত্রতা ভাৰতীয় নাৰীৰ ভূষণ।

মনুৱে কৈছে যি ঠাইত নাৰী সকলক পূজা কৰা হয়, সেই ঠাইত দেৱতা সকলে খেলি ভাল পায় আৰু যত নাৰী সকল পূজিতা নহয় তাত সকলাে কার্য নিসফল। হিন্দু বিবাহৰ গুৰুত্ব অতি উচ্চ। মন্ত্রোচ্চাৰণৰ দ্বাৰা বিবাহ বন্ধনত স্বামী স্ত্রী একাত্ম হয়। স্বামীৰ প্রাণ, অস্থি মাংস আৰু চমক সংযােগ ঘটাই, যাৰ বাবে পত্নীক অধাংগিনী বুলি আখ্যা দিয়া হয়। নাৰী-পুৰুষৰ সম অধিকাৰ আৰু সম-মর্যদা লাভৰ বাবে আৰু একোৰে প্ৰয়ােজন নাই। নাৰীয়ে নিজৰ বুদ্ধিমত্তা, বিবেচনা শক্তি আৰু জ্ঞানৰ বলতেই নিজৰ স্বভিমান বজাই ৰাখি সমাজৰ দায়িত্ব বহন কৰিব পাৰে।

এখন গৃহৰ মূল হিচাপে অর্থাৎ গৃহিনী হিচাপে ঈশ্বৰ প্ৰদত্ত মাতৃত্বৰ বােজা বহন কৰি একো গৰাকী নাৰীয়ে পৰিয়াল সমাজৰ কু-সংস্কৃতি দূৰীকৰণ আৰম্ভ কৰিব পাৰে। মাতৃ সকলক উদ্দেশ্যি বেঞ্জামিন ফ্রেংকলিঙে কোৱা এষাৰ কথা-

Educate your children to self control, to the habit & hold ing passion and prejudice and evil tendencies subject to and upright and reasoning will, and you have done much to abolish misery from their future and crimes from the society.

ইয়াৰ বারে নাৰী সকলক প্রকৃত গুৰুত্ব আৰু প্রাপ্য সম্মান সমাজে দিব লাগিব। স্বামী বিবেকানন্দই কৈছিল যি ঠাইত আদৰ সন্মান নাই, নাৰী সকলৰ বাবে নিৰাপদ স্থান নাই, সেই সমাজ তথা উন্নতি কেতিয়াও সম্ভৱ নহয়। পৰিয়ালৰ উত্তৰণৰ চালিকা শক্তি হৈছে মহিলা সকল। মহিলাৰ প্ৰতিটো নির্ণয় কৰে প্রকৃত মানৱ সম্পদ সৃষ্টিৰ সম্ভাৱনা আৰু সামাজিক সংস্কাৰ সাধন। উৎকৃষ্ট মানৱ সম্পদ দায়িত্ব যদি মহিলাৰ হাতত অৰ্পণ কৰা হয়, তেন্তে মহিলাৰ সামাজিক স্থিতিৰ সুস্থ দৃষ্টি ভঙ্গী নিত্যান্তই প্রয়ােজন। অৱশ্যে প্রাচীন ভাৰতত মহিলাই কোনাে স্থিতি অথবা অধিকাৰ দাবী কৰা নাছিল, সেই সময়ত মহিলাই অধিকাৰৰ বিপৰীততে নিজৰ কৰ্তব্যৰ ওপৰতহে গুৰুত্ব দিছিল। কর্তব্যপৰায়ণতাৰ বাবেই মহিলা সকল আছিল স্বাধীন আৰু আর্দশনীয়। যাগ-যজ্ঞ, বেদ চৰ্ছা আৰু ধর্ম কর্মত পুৰুষৰ সমানেই মহিলাই সহযোগ কৰিছিল। অতীতত মাতৃ সকলে কঠোৰ পৰিশ্ৰম আৰু ত্যাগৰ বিনিময়ত সন্তান সকলক সংস্কাৰিত কৰি সু-নেতৃত্বৰে দেৱতুল্য পুত্ৰ গঢ়ি তুলিব পাৰিছিল। নাৰী জাতি মাতৃত্ব ৰূপত আদি শক্তি যি শক্তি জন্মদাত্ৰিৰ ৰূপত বিদ্যমান। অৱশ্যে মাতৃশক্তি যিদৰে সৃষ্টিকাৰী, প্রতিকূল পৰিবেশত কেতিয়াবা

ধ্বংসকাৰী হব পাৰে ।

সমাজৰ স্তৰে স্তৰে নাৰী সকল সদা সচেতন হব লাগিব। ইয়াৰােপৰি সমাজ সংস্কৃতি আৰু সভ্যতাৰ নিদর্শন হিচাপে নাৰী সমাজে নিজকে চিনাকি দিব পাৰিব লাগিব। জাতীয় চেতনাৰে উদ্বুদ্ধ হব পাৰিলেহে নাৰী সমাজে সংস্কৃতিৰ ভেটি সুদৃঢ় কৰিব পাৰিব। নাৰীমুক্তিৰ নামত কেৱল উচ্ছাস আস্ফালন কৰিলেই পুৰণি ঐতিহ্যক ঘুৰাই আনিব নােৱাৰি। প্রতিভাসম্পন্ন আত্ম বিশ্বাসী আৰু নৈতিক শক্তিৰে সাহসী নাৰীৰ সংখ্যা বৃদ্ধি হলেহে সমাজ আৰু সংস্কৃতিৰ সমৃদ্ধি বাঢ়িব।