তথাকথিত আনুষ্ঠানিক উচ্চ শিক্ষা থাকিলেও ব্যক্তি এগৰাকী জ্ঞানহীন হ'বও পাৰে। একমাত্ৰ তথাকথিত উচ্চ শিক্ষাৰ প্ৰমাণপত্ৰই ব্যক্তি এগৰাকীৰ জ্ঞানৰ উচ্চতা নিৰ্ধাৰণ কৰিব নোৱাৰে।
আনহাতে, আনুষ্ঠানিক শিক্ষা নথকা মানুহ এজনো প্ৰচুৰ জ্ঞানৰ অধিকাৰী হ'ব পাৰে। তেনে বহু ব্যক্তি আছে যাৰ আনুষ্ঠানিক শিক্ষা নাই কিন্তু ব্যক্তিগত জীৱনৰ অভিজ্ঞতাৰ পৰা আহৰণ কৰা জ্ঞানেৰে নিজকে সমৃদ্ধ কৰিছে।
বেদব্যাস, যীচুখ্ৰীষ্ট, হজৰত মহম্মদ আদি মানৱ ইতিহাস সৃষ্টিকাৰী মহা জ্ঞানীৰ আনুষ্ঠানিক উচ্চ শিক্ষাৰ প্ৰমাণপত্ৰ নাছিল। কিন্তু তেওঁলোকৰ জ্ঞানৰ চৰ্চা কৰি মানুহে আজিও শেষ কৰিব পৰা নাই। বৰঞ্চ আনুষ্ঠানিক শিক্ষা নথকা বহু মানুহে তেওঁলোকৰ জীৱনত আহৰণ কৰা জ্ঞানৰ কথাহে উচ্চ শিক্ষাৰ অনুষ্ঠানবোৰত আলোচনা কৰা হয়।
কিছুমানে ধাৰণা কৰে- কোনোবাই কাৰোবাতকৈ উচ্চতৰ সামাজিক প্ৰস্থিতি লাভ কৰা মানেই আনজনতকৈ তেওঁৰ জ্ঞান, বিবেক, বিচাৰ, বুদ্ধি সকলো বেছি। যেনে- মই অফিচৰ বছ যেতিয়া তলতীয়া কৰ্মচাৰী আন সকলোতকৈ সকলো কথা মই বেছি জানো, মই সংগঠনৰ সভাপতি সেইকাৰণে মই সদস্য সকলতকৈ বেছি কথা জানো ইত্যাদি। কিন্তু বাস্তৱ ক্ষেত্ৰত তেনে নহয়। নিম্ন সামাজিক প্ৰস্থিতি লাভ কৰা মানুহ এজনেও উচ্চ সামাজিক প্ৰস্থিতি লাভ কৰা ব্যক্তি এজনতকৈ বহু বেছি জ্ঞানৰ অধিকাৰী হ'ব পাৰে। সেইকাৰণে ঘৰে বাহিৰে সকলোতে মই সকলোৰে কথা গুৰুত্ব সহকাৰে গ্ৰহণ কৰোঁ আৰু সকলো যোগ বিয়োগ কৰাৰ অন্তত মোৰ বিবেকে যি কয় সেইমতে কৰো।
No comments:
Post a Comment