Monday, 7 June 2021

ড্ৰাগছৰ গ’ল্ডেন ট্ৰায়েঙ্গল আৰু "সোণালী বিপ্লৱী"

   ড্ৰাগছৰ গ’ল্ডেন ট্ৰায়েঙ্গল আৰু "সোণালী বিপ্লৱী"
             বলীন দেউৰী, অতিৰিক্ত আৰক্ষী অধীক্ষক
                          
পাংচাঙৰ আজিৰ পৰিবেশ দেখি বাৰ্টিল লিন্টনাৰে লিখিছে - মৃত কমৰেড সকলে এই অৱস্থা দেখা হ’লে হয়তো কবৰৰ ভিতৰে ধৰফৰালেহেঁতেন ৷ এই পাংচাং আছিল কমিউনিষ্ট পাৰ্টি অৱ্ বাৰ্মা ( পি চি বি )ৰ ৰাজধানী। ইয়াৰ পৰাই সৰ্বহাৰৰ সৰ্বস্ব ঘুৰাই আনিবলৈ কেবাদশক জোৰা সংগ্ৰাম চলিছিল ৷ কম্যুনিষ্টসকলৰ দখলত আছিল প্ৰায় ২০,০০০  বৰ্গ কিলোমিটাৰৰ এটা বৃহৎ অঞ্চল আৰু প্ৰায় ১৫০০০ সৈনিক। দীৰ্ঘ কালৰ সশস্ত্ৰ সংঘাতে দিলে নৈৰাজ্য আৰু নৈৰাজ্যই দিলে নিষিদ্ধ ব্যৱসায়। কম্যুনিষ্টসকল গজগজীয়া হৈ থাকোঁতেই ১৯৮৭ চনত তেওঁলোকৰ অধিকৃত অঞ্চলত ৮৩৬ টন কানি উৎপাদন হৈছিল ৷ ১৯৮৯ চনত CPBৰ পতনৰ পিছত কম্যুনিষ্টৰ "বাৰ্মীজ পিপলচ আৰ্মী" (BPA) চাৰিটা  জনগোষ্ঠীয় ভাগত বিভক্ত হয় ৷  CPBৰ নেতৃত্বত একত্ৰিত হৈও যদি চৰকাৰক পৰাজিত কৰিব নোৱাৰিলে - তেন্তে একেবোৰ মানুহে জনগোষ্ঠীয় শিৱিৰত ভাগ ভাগ হৈ কিয় সশস্ত্ৰ সংগ্ৰাম অব্যাহত ৰাখিলে ? পৰৱৰ্তীকালত তেওঁলোকৰ কৰ্মকাণ্ডই প্ৰমাণ কৰিলে যে কেৱল কানিৰ ব্যৱসায়ৰ মুনাফাৰ বাবে তেওঁলোকে সংগ্ৰাম দীঘলীয়া কৰিলে ৷ আজিও এই নাটকৰ অন্ত পৰা নাই। তেওঁলোক আচলতে কোনো বিপ্লৱী নহয় ৷ জনগোষ্ঠীয় শিবিৰত বিভাজিত হৈ সংগ্ৰামেই নকৰিলে, চিধাই চৰকাৰৰ লগত দাম-দৰ কৰিলে ৷ মিলিটেৰী শাসকে গাদীৰ স্বাৰ্থত তেওঁলোকক অবাধ ক্ষমতা দিলে ৷ কানিৰ পৰা আদি কৰি সকলো নিষিদ্ধ ব্যৱসায়ৰ পৰা অহা মুনাফাৰ ভাগবতোৱাৰৰো অদৃশ্য বুজাবুজি হ’ল ৷ তাৰ পিছত আৰু কোনে পায় ? এই নিষিদ্ধ ব্যৱসায় কি ? প্ৰাৰম্ভিক পৰ্যায়ত আছিল অস্ত্ৰ আৰু ড্ৰাগছ ৷ অস্ত্ৰ আহিছিল চীনৰ পৰা ৷ চীনা সন্যই ত্যাগ কৰা চেকেণ্ড হেণ্ড হাথিয়াৰ। UWSAই আনকি ২০০৫ পৰা ২০১০ চনলৈ অস্ত্ৰৰ ফেক্টৰীও চলাইছিল ৷ ইয়াৰ কাষ্টমাৰ আছিল ভাৰতৰ উত্তৰপূৱৰ বিদ্ৰোহী সংগঠনবোৰ, মুলতঃ মনিপুৰী উগ্ৰপন্থী ৷ এই অশুভ নেক্সাচটো গুৰুত্বপূৰ্ণ ৷ প্ৰাক্তন CPBৰ দ্বাৰা গঠিত আটাইতকৈ শক্তিশালী জনগোষ্ঠীয় সংগঠনটো হ’ল এই United Wa State Army (UWSA). এই ৱা ষ্টেটৰ মুখ্য চহৰ হ’ল পাংচাং। হিৰ’ইন, ব্ৰাউন চুগাৰ, মদ, জোৱা, বেশ্যা, চোৰাং অস্ত্ৰ আৰু বন্যপ্ৰাণীৰ বেহাৰ আন্তৰাষ্ট্ৰীয় আদ্দা । বাৰ্মীজ চৰকাৰৰ কোনো নিয়ন্ত্ৰণ নাই ৷ তেনেকৈ শ্বান, কাচিন আদি ৰাজ্যতো নাইপাটাও (বাৰ্মাৰ ৰাজধানী) কোনো নিয়ন্ত্ৰণ নাই বুলিব পাৰি ৷ থাইলেণ্ড - লাওচ আৰু ওপৰত উল্লেখ  কৰা বাৰ্মাৰ অঞ্চলেই হ’ল কুখ্যাত Golden Triangle বা সোণালী ত্ৰিভুজ । নামতহে  ত্ৰিভুজ ৷ আচলতে কোনো ত্ৰিভুজ নাই ৷ গোটেইবোৰ উৎপাদন হয় বাৰ্মাৰ বিদ্ৰোহী অধিকৃত এলেকাতহে ৷ বাৰ্মীজ আৰ্মীৰ একান্ত সহযোগত এই লাভজনক ব্যৱসায় ক্ৰমে নগালেণ্ডৰ সীমাত থকা চাগায়িং, অৰুণাচলৰ সীমাত থকা কাচিন আৰু মনিপুৰৰ সীমাত লাগি থকা চিন প্ৰদেশলৈ বিয়পি পৰিল ৷ পৃথিৱীৰ সবাতোকৈ দুৰ্নীতিগ্ৰস্ত ম্যানমাৰী আৰ্মীৰ প্ৰত্যক্ষ সহযোগত  চুকেকোণে থকা আমাৰ কাঠ ফলা মেচিনৰ দৰে কানিৰ শোধনাগাৰ স্থাপন হ’ল ৷ চীন, লাওচ বা থাইলেণ্ডৰ সীমাৰ কথা বাদ দিয়ক - চিণ্ড্উইন নদীৰ পাৰে পাৰে হেৰ’ইন / ব্ৰাউন চুগাৰৰ ফেক্টৰী গঢ়লৈ উঠিল ৷ তাতোতকৈ আচৰিত কথা হ’ল বিদ্ৰোহীৰ কোনো চিনমোকাম নথকা অঞ্চলবোৰতো কানি খেতিৰ প্ৰচুৰ প্ৰচলন হ’ল আৰু ম’ৰেৰ ওচৰৰ টামু আৰু আৰাকান প্ৰদেশৰ সীমালৈকে  হেৰ’ইন, ব্ৰাউন চুগাৰ আদিৰ কাৰখানা বহিল ৷ আনকি আৰ্মীৰ শক্তিশালী উপস্থিত থকা ঠাইবোৰতো কাৰখানা গঢ়লৈ উঠিল। গতিকে  ভাৰতৰ অৰুণাচল প্ৰদেশৰ পৰা আৰম্ভ কৰি নাগালেণ্ড, মনিপুৰ আৰু মিজোৰাম সীমালৈকে বাৰ্মাৰ পাহাৰৰ চুড়াই চুড়াই ফুলিবলৈ ধৰিলে Poppyৰ ৰংচঙীয়া ফুল ৷ বিষাক্ত ফেঁটীসাপ ফনামেলাৰ দৰে ৷ কালৰ নান্দনিক নৃত্য ৷ চিন প্ৰদেশৰ প্ৰতিগৰাকী কানি খেতিয়কে বাৰ্মীজ ষ্টেট নাৰ্কটিক কন্ট্ৰ’ল বুৰ’ক ১০,০০০/- ক্যাত (বাৰ্মীজ মুদ্ৰা ) দিব লাগিছিল ৷ আৰক্ষীক দিব লাগিছল ৫০০০/- ক্যাত ৷ শুনি আচৰিত হ’ব লগা কথাটো হ’ল - কানিৰ পৰা হেৰ’ইন তৈয়াৰ কৰিবলৈ প্ৰয়োজন হোৱা ৰাসায়নিক দ্ৰব্য বোলে চীন আৰু ভাৰতৰ পৰা যায় ৷ চীনৰ বহতীয়া এই কুখ্যাত চক্ৰৰ লগত ভাৰতীয় ব্যৱসায়ীৰ কেনেকৈ সম্পৰ্ক গঢ়লৈ উঠিল ভাবিব লগা ৷ সেয়েহে টামুৰ দৰে চহৰ আৰু চিণ্দুইন নদীৰ পাৰে পাৰে হেৰ’ইন ফেক্টৰী গঢ় লৈ উঠিল ৷ দেশৰ সৰ্বমুঠ ৰপ্তানিৰ পৰা বাৰ্মাই যিমান উপাৰ্জন কৰিছিল কেৱল কানি ৰপ্তানিৰ পৰাই সিমান উপাৰ্জন কৰিছিল ৷ গোটেই কাণ্ডটোৱে আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় দৃষ্টি আকৰ্ষণ কৰিলে ৷ হৈচৈ লাগিল ৷ কামকাজবোৰ অলপ কমাই দিলে ৷ কিন্তু এই লাভজনক ব্যৱসায় কেতিয়াও বন্ধ নহয়। এই ব্যৱসায়ৰ স্বাৰ্থতে গোটেই দেশখনে আন্দোলন কৰি মৰিলেও সশস্ত্ৰ বিপ্লৱী গোটবোৰ মিলিটাৰী শাসকৰ পক্ষত থাকে ৷ এই তথাকথিত বিপ্লৱীসকলক লাগে টকাৰে কিনিব পৰা দুৰ্নীতিগ্ৰস্ত চৰকাৰ । ইহঁতৰ বোলে এয়াৰলাইন্সো আছে ৷ গত কালত আলফাৰ শিৱিৰ বাৰ্মীজ সেনাই আক্ৰমন কৰিছিল ৷ তাৰ বাতৰি কানি বেপাৰীয়ে আলফাক আগতীয়াকৈ দিছিল ৷ তাৰ মানে কানি বেপাৰী আৰু বাৰ্মীজ আৰ্মী একেখন কাঁহীতে খায় ৷ "ব্যৱসায়" কৰিবলৈ চীনা সীমান্তৰ UWSAৰ ২০০ জন লোকক ম’ৰেৰ সিপাৰৰ টামুত খুটি পুতিবলৈ বাৰ্মীজ চৰকাৰে অনুমতি দিছিল ৷ এই ব্যৱসায় কি হ’ব পাৰে আপোনালোকে ভাবি চালেই হ’ল ৷ ভাৰতৰ বিৰুদ্ধে ইহঁতৰ কাম হ’ল :
১) ভাৰতত অস্ত্ৰ বিক্ৰী কৰা,
২) বন্যপ্ৰাণীৰ চোৰাং কাৰবাৰ কৰা, আৰু 
৩) নিষিদ্ধ দ্ৰাগছ আৰু ইয়াৰ উৎপাদনৰ লগত জড়িত সামগ্ৰী সৰবৰাহ কৰা ৷
     এতিয়া উত্তৰ পূৱত অস্ত্ৰৰ চাহিদা কমিছে ৷ বন্যপ্ৰাণীৰ চোৰাং কাৰবাৰো কমিছে ৷ গতিকে ড্ৰাগছৰ সৰবৰাহত বেছি মনোযোগ দিছে ৷ চীনা চৰকাৰৰ ধমক খাই চীনলৈ সৰবৰাহ কৰিবলৈ টান পায় ৷ গতিকে, ভাৰত, বাংলাদেশ, থাইলেণ্ড, লাওচ্‌, ভিয়েটনাম, ইণ্ডোনেছিয়া আদি দেশলৈ এইবোৰ চালান দিয়ে ৷ বাৰ্মাৰ চিন প্ৰদেশৰ লোক আৰু আমাৰ মিজোৰাম আৰু মনিপুৰৰ একাংশ লোক একে জাতিৰ ৷ ইংৰাজে তেওঁলোকৰ বসতি প্ৰধান অঞ্চল সোঁমাজতে ভাগ কৰি এভাগ বাৰ্মাক দিলে আৰু এভাগ ভাৰতক দিলে ৷ ম’ৰেৰ দৰে ঠাইত তেওঁলোকৰ নিয়ন্ত্ৰণ বেছি ৷ সেয়েহে গঁড়ৰ চোৰাং বেহাও এওঁলোকে কৰে ৷ সেই একেখিনি মানুহেই অস্ত্ৰৰ চোৰাং বেহাও কৰে ৷ সেই একে মানুহবোৰেই ড্ৰাগছৰ কাৰবাৰো কৰে যেন অনুমান হয় ৷ 
     এতিয়া আকৌ মেথামফেটামিনচো উৎপাদন কৰে ৷ অতি উগ্ৰ নিচাযুক্ত সামগ্ৰী ৷ আইচ বা ক্ৰাইচটেল বুলিও কয় ৷ মনিপুৰ, মিজোৰাম, নগালেণ্ড, মেঘালয় আদি ৰাজ্যৰ লাখ লাখ যুৱক যুৱতী বহুদিনৰ আগতেই ড্ৰাগছৰ কবলত পৰিল ৷ এতিয়া অসমো ইয়াৰ গৰাহত ৷ এতিয়া চৰকাৰে ড্ৰাগছৰ বিষয়টো priority হিচাপে লৈছে ৷ জয় নিশ্চিত কিন্তু এই ৰণ দীঘলীয়া হ’ব ৷ দুখৰ কথা হ’ল এই মেথামফেটামিচ্‌ বা ফেটামিনচ তৈয়াৰ কৰিবলৈ ব্যৱহাৰ কৰা ৰসায়নিক সামগ্ৰী বোলে ভাৰতৰ পৰা যায় ৷ এইবোৰ সুবিধাৰ বাবে চোৰাং ব্যৱসায়ী চক্ৰই টামুত খোপনি পুতিছে ৷

Sunday, 6 June 2021

প্ৰাচীন ভাৰতীয় সভ্যতা আৰু সংস্কৃতি

নিয়াৰকাছ(Nearchus)আলেকজেণ্ডাৰ দা গ্ৰেটৰ নৌ সেনাবাহিনীৰ এগৰাকী এডমিৰেল আছিল। পাৰস্য আক্ৰমণ কৰিবলৈ প্ৰায় ১০ বছৰৰ আগতে নিজৰ মেচিডনিয়াৰ পৰা বাহিৰ ওলোৱা আলেকজেণ্ডাৰে পাৰস্য জয়ৰ পিছত নিজৰ সিংহাসনতো বহা নাছিল। বিশাল পাৰস্য সাম্ৰাজ্য জয় কৰোতে তেওঁৰ সহযোগী সেনা বিষয়া এডমিৰেল নিয়াৰকাছ ভাৰত আক্ৰমণলৈও আহিছিল।ভাৰত আক্ৰমণলৈ আহোঁতে তেওঁৰ নৌবাহিনী পাৰস্য উপসাগৰেৰে আহি ইণ্ডাছ(সিন্ধুনদী)নদীত লংগৰ পেলাইছিলহি।আলেকজেণ্ডাৰে উভতি যাবৰ সময়ত এডমিৰেল নিয়াৰকাছৰ নেতৃত্বতে বহু হাজাৰ গ্ৰীক সৈনিকক স্বদেশলৈ উভোতাই পঠাইছিল।একে নদী আৰু সাগৰীয় পথেৰে নিয়াৰকাছে তেওঁৰ সৈন্য সকলক মেচিডনিয়ালৈ উভোতাই পঠাইছিল। ৩২৬ খ্ৰীষ্টপূৰ্বত উভতি যোৱা এই নৌবাহিনী ৩২৪ ত নিজৰ দেশ মেচিডনিয়া পাইছিলগৈ ‌। কিন্তু তেওঁলোকে নিজৰ প্ৰিয় বীৰ আৰু ৰজা আলেকজেণ্ডাৰক আৰু দেখা নাপালে ।
এই নিয়াৰকাছে ভাৰতীয় মানুহৰ সাজ-পাৰৰ বিষয়ে বৰ সুন্দৰ টোকা এটা লিখি গৈছে । ম‌ই পূৰ্বতে উল্লেখ কৰিছিলো যে ভাৰত উপমহাদেশত ইতিহাস চৰ্চা বা লেখা মানুহৰ সংখ্যা প্ৰায় নাছিলেই। ধৰ্মশাস্ত্ৰ আৰু কবিতা লিখা মানুহৰ সংখ্যাই বেছি আছিল।সেয়েহে ভাৰতৰ ইতিহাসবিদসকলে আজিও ভাৰত ভ্ৰমণ কৰিবলৈ অহা বিদেশী পৰ্যটক, সেনা বিষয়া আৰু তেওঁলোকৰ লগত অহা চিকিৎসক আৰু বণিজ্য কৰিবলৈ অহা মানুহৰ লেখাৰ সহায় লব লগা হয়। আন নালাগে অসমৰে দ্বাদশ শতিকালৈকে কোনো লিখিত ইতিহাস বিচাৰি পোৱা নাযায় । একমাত্ৰ কামৰূপ ভ্ৰমণৰ হিউৱেন চাঙৰ টোকাটোৰ বাহিৰে। অসমলৈ ত্ৰয়োদশ শতিকাত আহোমসকল নহা হলেও হয়তো পিছৰ ইতিহাসো কোনেও একো নাজানিলেহেঁতেন ।
এতিয়া চাওঁ আহক গ্ৰীক এডমিৰেল নিয়াৰকাছৰ খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ৩২৭ চনৰ ঐতিহাসিক টোকাটো ---- " ভাৰতীয় সকলে গছৰপৰা প্ৰস্তুত কৰা কপাহী কাপোৰ পৰিধান কৰে । ভাৰতীয় সকলে উজ্জ্বল বগা ৰঙৰ কপাহী কাপোৰহে পৰিধান কৰিছিল । ইয়াৰ কাৰণ এটাও আছিল। ভাৰতীয় মানুহৰ গাৰ বৰণ সাধাৰণতে কলা আছিল । বগা কাপোৰ আৰু গাৰ বৰণৰ লগত এটা সৌন্দৰ্য ফুটি উঠিছিল। ভাৰতীয় মানুহে ভিতৰৰ অঙ্গবস্ত্ৰ‌(Undergarments) ও পৰিধান কৰিছিল আৰু এই বস্ত্ৰ‌ই ভৰিৰ আঁঠুৰ তললৈ বিস্তৃত হৈ আছিল। শৰীৰৰ উৰ্ধাংশত ব্যৱহাৰ কৰা ভিতৰৰ অঙ্গবস্ত্ৰ‌ও ডিঙিলৈকে বিস্তৃত আছিল। আৰু তাৰে এটা অংশ মূৰত মেৰিয়াইও লৈছিল। ভাৰতীয় সকলে হাতী দাঁতৰ কাণফুলীও পিন্ধিছিল ‌। কিন্তু হাতী দাঁতৰ এই মূল্যবান কাণফুলী সমাজৰ অভিজাত আৰু ধনীসকলেহে পৰিধান কৰিছিল। ভাৰতীয় মানুহে গৰমৰ পৰা হাত সাৰিবলৈ ছাটিও ব্যৱহাৰ কৰিছিল। ভাৰতীয় মানুহে বগা ছামৰাৰ জোতাও ব্যৱহাৰ কৰিছিল। নিজকে ওখ দেখাবৰ বাবে জোতাযোৰ ওখ কৰিও লৈছিল। "
" The dress worn by the Indians is made of cotton produced on trees.But the cotton is either of a brighter white colour than any found anywhere else, or the darkness of the Indian complexion makes their apparel look so much whiter. They wear an underground of cotton which reaches below the knee halfway - - - - - . The Indians also earrings of ivory, but only the very wealthy do this. They use parasols as a screen from the heat. They wear shoes made of white leather - - - - - . " এয়া আছিল আজিৰ পৰা ২৪০০ বছৰৰ আগতে ভাৰতীয় উপমহাদেশৰ মানুহৰ সাজপাৰৰ বৰ্ণনা । কপাহী কাপোৰ ভাৰতীয় মানুহৰ মূল বস্ত্ৰ আছিল। কিছু ষ্টাইলিছো আছিল ভাৰতৰ উপমহাদেশৰ মানুহবোৰ।
Ancient India as Described by #Megasthenes and Adrian. p.219

ডিবুৰু পাৰৰ গড় (উপন্যাস)

ডিবুৰু পাৰৰ গড়
     দেবেন বৰুৱা
নৈৰ পাৰৰ শাৰী শাৰী চাংঘৰ।প্ৰতিটো 
ঘৰ গোৱৰ মাটিৰে মচি-কুচি নিমজ কৰি থৈছে ঘৰৰ গৃহিনীসকলে।চালে চকুৰোৱা পৰিবেশ।চোতালত গছৰ পাত এখিলাও পৰি থকা নাই।বোৱাৰী পূৱাতেই
শুই উঠি ঘৰৰ গৃহিনীসকলে ঘৰ-চোতাল সাৰি গাটো তিয়াঁই চৌকাত জুই দি ৰন্ধা বঢ়াৰ দিহা কৰেগৈ।ঘৰখনৰ ল'ৰাৰ পৰা বুঢ়ালৈকে সকলোৱে খুৱাই বোৱাই আজৰি হৈ মাছৰ পাছিটো মুৰত লৈ সিহঁত ওলাই যায় নৈৰ ঘাটলৈ।
         ঘাটত নাওবোৰ চাপেহি।নাঁৱে নাঁৱে নানা ৰকমৰ মাছ।পূৱাৰ ৰ'দজাকৰ সোণালী কিৰণত ৰূপ জিলিকাদি জ্বিলিকি উঠে মাছবোৰ।আৰি-বাহু-চিতল-বৰালি সৰু বৰ ক'ত যে মাছ।ঘাটত বহি কথাৰ মহলা মাৰি থকা মহিলাসকলে পাচি পাতি মাছৰ ভাগ ধৰেহি।মহিলাসকলৰ মাজত হেতা-ওপৰা লাগে।দুই এজনীৰ মাজত কথাৰ কটাকটিও হয়।গুৰি বঠা ধৰাজনে ধমক দিয়ে-
"ৰহ ঔ।এই ব্ৰক্ষ্ম পূৱাভাগতে কিহৰ দন-খৰিয়াল? 
আমি পুৰুষমখাই লগেভাগে গলো।লগেভাগে মাছ ধৰিলো।আমি কথাৰ কটাকটিয়েই কৰিলো নে তহঁতৰ লেখিয়া দন্-খৰিয়ালেই কৰিলো?-পাবি পাবি।সকলোৱে সমান ভাগ পাবি।সকলোৰে ঘৰৰ মতা মানুহ নাই যোৱা জানো?"
        মানুহজনৰ কথালৈ মহিলাসকলৰ অলপো ভ্ৰুক্ষেপেই নাই।সকলো পাছিত মাছ লোৱাতেই ব্যস্ত।মাজে মাজে এজনীয়ে আন এজনীৰ ওপৰত প্ৰতিঅভিযোগ তোলে-
"ৰহিমলাক যে ডাঙৰৰ বৰালি দুটা দিলি? সৰু সৰুকেইটা মোক দিলে নহব দেই!সবৰ মতা মানুহে সমানে কষ্ট কৰিছে।ভাগ বতৰা কৰাৰ বেলিকা কাৰোবাক বগা কাৰোবাক ক'লা দেখিলে নহব নহয়।"
‌"ইস এনে ৰঙা-বগা গুলঞ্চি বৰণৰজনী ঐ!-তাই যেনিবা মাণিকচান্দ বৰুৱাৰহে জীয়েক।-সকলোকে সমানে দিছো।কিহৰ আঁহফলা কথা কবলৈ আহিছ?"
‌ভাগ বতৰা কৰি থকাজনে কথাষাৰ কৈ অতাবলৈ নাপায়েই।তাই মুখপাতি ধৰে-
‌"সঁছা কথা কলে লাজ লাগে।অকল আজিয়েই নহয়। সদাই সৰু সৰু মাছকেইটাহে মোৰ ভাগত পৰে।-সকলোৱে আমাক কেঞাঁ চকুৰে চাই।
আমাৰ মানুহটো মুখ নাইকিয়া যে?"

‌ঘোঁৰা চেকুৰাই আহি আছে লহঙা দেহৰ হটঙা মানুহজন ।ৰঙা চুৰীয়া,গলধন ফলা মুগা সুতাৰ চোলা মুৰত পাটৰ পাগুৰিৰে ঘোঁৰা চেকুৰাই আহি থকা মানুহজনৰ পিছে পিছে চাৰিটা ঘোঁৰাত আহি আছে চাৰিজন সৈণিক।সৈণিককেইজনৰ হাতে হাতে একোডালকৈ বৰ্শা।চাংঘৰবোৰ পাৰ হৈ ওখ ঢাপ তোলা এটা টুপ দিয়া ঘৰ।টকৌপাতে চোৱা ঘৰটোৰ পদুলীমুখত ৰৈ গা ৰখীয়া সৈণ্যকেইটাক ৰবলৈ কৈ ঘৰটোলৈ সোমাই গল মানুহজন।চোতালত হাদুম আৰু ধাদুমে খেলি আছিল।মানুহজনক ঘোঁৰাসহিতে চোতালত উপস্থিত হোৱা দেখি
‌ খেলা এৰি দৌৰি গৈ ঘৰৰ দুৱাৰমুখৰ পৰা ভয়ে ভয়ে অবাক দৃষ্টিৰে চাই থকা দেখি ঘোঁৰাৰ পৰা নামি গৈ সিহঁতদুটাৰ গায়ে-মুৰে হাত বুলাই দি কলে-
‌"তোমালোক হাদুম-ধাদুম নহয়নে?"
‌"হয়।আমি কিন্ত একো বেয়া কাম কৰা নাই!আমাক ধৰি নিনিব।"-সেপঢুকি সেপঢুকি কলে হাদুমে।
‌"মই হবলা তোমালোকক ধৰি নিব আহিছো?-মই  কোন কোৱাচোন?"
‌"আপুনি শদিয়া ৰাজৰ মানুহ!"-তললৈ মুৰ কৰি উত্তৰ দিলে হাদুমে।
‌"মই তোমালোকৰ কাইটি হওঁ।তোমালোক দুজন মোৰ ভাইটি।সেইবাবেই তোমালোকক চাবলৈ আহিছো।-আই ঘৰত আছেনে?"
‌"নাই।ভেদেও বুঢ়ীৰ ঘৰলৈ গৈছে দেৱাই আনিবলৈ।আইতাৰ অসূখ।"
‌মানুহজনে কাপোৰৰ টোপোলা এটা হাদুমৰ হাতত দি কলে-"এইটো আইক দিবা।ইয়াত সোণৰ মুদ্ৰা আছে।আইক কবা মই আকউ এদিন আহিম।"
"আপোনি দেখোন মোৰ আইতকৈ ডাঙৰ।আপোনিনো কেনেকৈ আমাৰ কাইটি হব?"
"অ তুমি দেখোন বৰ সাংঘাটিক প্ৰশ্ন কৰিলা।ঠিক আছে আকউ আহিলে কথাটো বুজাই দিম বাৰু।"
ধাদুমৰ পিঠিত লাহেকৈ ঢকা এটা মাৰি মানুহজন ঘোঁৰাত উঠি গলগৈ।হাদুমে টোপোলাটো খুলি সোণৰ মুদ্ৰাবোৰ লিৰিকি-বিদাৰি চাই থাকিল।ধাদুম মানুহজনৰ পাছে পাছে দৌৰি গৈ পদুলীমুখ পালেগৈ।পদুলীমুখৰ পৰাই চিঞঁৰি সুধিলে মানুহজনক-"অ কাইটি,তোমাৰ নামটো নকলা‌ যে?"
মানুহজনেও চিঞঁৰি প্ৰত্যুত্তৰ দিলে-
"মোৰ নাম মাণিকচান্দ বৰুৱা।"

মাণিকচান্দ বৰুৱাৰ ঘৰৰ বাটচৰাত ৰৈ আছে ল'ৰাটো।দুৱৰীয়ে সোমাব নিদিয়ে।ল'ৰাটো আকোৰগোজ তাক  বৰুৱাৰ ওচৰলৈ‌ যাব দিবই লাগিব।উপাই নাপাই দুৱৰী এজন মাণিকচান্দ বৰুৱাৰ ওচৰ পালেগৈ।
      ‌চৰাঘৰত নায়ক চাৰিজনক লৈ গভীৰ আলোচনাত ব্যস্ত মাণিকচান্দ বৰুৱা।চান্দৰাম নেওঁগক উদ্দেশ্যি প্ৰশ্ন কৰিলে মাণিকচান্দ বৰুৱাই।
"কথাটো বাৰু হয়নে নেওঁগ?"
"কওকচোন বৰুৱা ডাঙৰীয়া।"
"আসামৰ মানুহবোৰে বোলে এইকেইদিন দিহিং পাৰত  বৰকৈ পিটপিটাই  ফুৰিছে?"
"হয়,বৰুৱা ডাঙৰীয়া।দিহিঙত মাছ মাৰি থকা নদীয়াল কেইজনমানে কথাটো মোক জনাইছিল।মই সিহঁতক আসামৰ মানুহৰ ওপৰত নজৰ‌ ৰাখিবলৈ আদেশ কৰিছো।"
"ভাল কৰিছে নেওঁগ।ক'লা কাপৰ পিন্ধা মানুহৰ মতি-গতি ধৰিব নোৱাৰি।-মাজে সময়ে আপোনিও নীৰিক্ষণ কৰি থাকিব।বিষয় কিন্ত অত্যন্ত গুৰুত্বপূৰ্ণ"
দুৱৰীয়ে দুৱাৰমুখত ৰৈ মাণিকচান্দ বৰুৱাক জনালেহি।
"বৰুৱা ডাঙৰীয়া।-এই দুৱৰীয়ে বিশেষ বাতৰি লৈ আপোনাৰ সভাগৃহত উপস্থিত হৈছোহি।"
"কি বাতৰি??--শদিয়া ৰাজৰ পৰা কিবা জৰুৰী বাৰ্তা 
আহিছে নেকি?"
"শদিয়া ৰাজৰ বাৰ্তা  নহয় বৰুৱা ডাঙৰীয়া।-সৰু ল'ৰা এটাই আপোনাক লগ কৰিব আহিছে।মই কৈছো 
 বোলো বৰুৱা ডাঙৰীয়া  নেওঁগসকলৰ লগত জৰুৰী বিষয় এটা আলোচনাত ব্যস্থ।অলপ সময় ৰোৱা।নাই সি নামানেই।তাৰ বোলে সময় নাই।"
"ঠিক আছে।-পঠিয়াই দিয়াচোন।"
দুৱৰী যাব নাপালেই।হুৰমুৰকৈ ল'ৰাটো সোমাই আহিল।মাণিকচান্দ বৰুৱা আচৰিত হল।
"আৰে জগদীপ!-তোমাক আনিবলৈ মানুহ পঠিয়ালোহেঁতেন নহয়।"
"আপোনি মানুহ পঠিয়াব পঠিয়াব বুলি ৰৈ ৰৈ আমণিয়েই লাগি গল।সেইবাবেই নিজেই গুছি আহিলো।আপোনি মোক আখৰ পঢ়ুৱাম আৰু যুদ্ধবিদ্যা শিকাম বুলি কৈছিল। বাবাই কৈছিল ইয়াত বোলে যুদ্ধ নিশিকাই?শদিয়া ৰাজতহে যুদ্ধ শিকাই।আৰু বোলে আখৰ পঢ়িবলে গৌড় দেশলৈ যাব লাগে।নাৱেৰে গলে বোলে সাতদিন-সাতৰাতি লাগে।-কথাটো বাৰু হয়নে?"
"কথাটো হয় বাৰু।কিন্ত,আমাৰ ইয়াত আখৰ শিকোৱা পণ্ডিতো আছে,যুদ্ধ শিকোৱা মানুহো আছে।-তুমি কিন্ত এনেদৰে অকলে ইমানদূৰ বাট বাটকুৰি বাই আহিব নালাগিছিল।-দিন ভাল !বাটত একো অঘটন নঘটিল।"
"বাঘ-ভালুকে মোক একো কৰিব নোৱাৰে।গাৱঁৰ ডেকা চাঙত ধনুবিদ্যা শিকিথোৱা আছে।-আপোনি বাৰু মোক আখৰ পঢ়া আৰু যুদ্ধ শিকাৰ ব্যৱস্থা কৰি দিবনে?"
"নিশ্চয় কৰি দিম।পিছে ঘৰত কৈ আহিছানে?"
"আহোঁতে কৈ অহা নাই।কিন্ত ইয়ালৈ আহিম বুলি সকলোৱে জানে!-বিৰাজৰা চাৰিটামান আনিছো।আপোনি খাই ভালপাওঁ বুলি কৈছিল যে।"
"আই ঐ দেহি!-বিৰাজৰাও লৈ আহিছে।-ইমান মৰমলগা ল'ৰা!কথাটো বেছ বুদ্ধিমান।-এইটি কৰ ল'ৰানো বৰুৱা ডাঙৰীয়া?"
সুধিলে চান্দৰাম নেওঁগে।
"ডিবুৰু পাৰৰ কাঁড়ী গাঁৱৰ।"
জগদীপে টোপোলাত বান্ধি অনা বিৰাজৰাকেইটা মাণিকচান্দ বাৰুৱাক দি কলে।
"মই এতিয়া কত থাকিম?-পণ্ডিতৰ টোলত নে যুদ্ধ শিকোৱা চাঙত।"
"তুমি মোৰ ঘৰত থাকিবা।"
"আপোনাৰ ঘৰত নাথাকো।-বাইটিয়ে মানা কৰিছে।"
" বায়েৰে কিন্ত বৰ বেয়া দেই।-বেয়া বুদ্ধিবোৰহে দিয়ে।"
"গোটেই গাৱঁৰ মানুহে কয় আমাৰ বাইটি গাঁওখনৰ আটাইতকৈ ধুনীয়া ছোৱালী।কোনেও বেয়া ছোৱালী বুলি কোৱা শুনা নাই আজিলৈকে।-আপোনি কিন্ত ভাল মানুহকো বেয়া অপবাদ দি  সাধুকথা সজাত বৰ পাকৈত।"
"হব হব ধেমালিহে কৰিছো।তুমি কিন্ত মোৰ ঘৰতেই থাকিব লাগিব।-হেৰি নহয় তুমি দিয়া মইনা চৰাইটোৱে মাত মাতিছে।এতিয়া ভিতৰলৈ বলা।আলধৰাক তোমাৰ থকাৰ ব্যৱস্থা কৰি দিবলৈ কওঁ।"
নায়ককেইজনলৈ চাই বিনম্ৰতাৰ সুৰ এটা সানি কলে মাণিকচান্দ বৰুৱাই
"নেওঁগসকল‌ ক্ষন্তেক বহকচোন।মই এই ল'ৰাটিৰ থকাৰ ব্যৱস্থা কৰি দিওঁগৈ।"
জগদীপক লৈ ভিতৰলৈ সোমাই গল মাণিকচান্দ বৰুৱা।নায়ককেইজনে ইজনে সিজনৰ মুখলৈ চালে।কিবা ধৰিব পাৰি মিছিককৈ হাঁহিলে আটাইকেইজনে।

‌ নৈ ঘাটত কাপোৰ ধুই আছে ফাগুণীয়ে। পাৰি থোৱা কাঠটুকুৰাত কাপোৰ আচাৰি থকা চটপ চটপ শব্দটো বিয়পি পৰিছে নৈৰ ঘাটৰ চৌদিশে।নৈৰ গড়াত খৰিভাৰ থৈ লাহে লাহে নামি গলে মনেশ্বৰ।সি গৈ ফাগুণিৰ পাছফালে থিয় দি  
‌ৰল কিছু সময়। হঠাৎ পাছফালৰ পৰা ফাগুণীক  
‌সাবতি ধৰিলে  মনেশ্বৰে।
‌"কোন ঔ এইটৌ?-কোন বাৰে বনৰা?"
‌ফাগুণীয়ে চিঞঁৰ মাৰি কোৱা কথাষাৰ শুনি ঘোঁৰাটোৰ লেকামডাল টানিলে মাণিকচান্দ বৰুৱাই।ঘোৰাটো ৰৈ গল।
‌"ইমানজোৰে নিচিঞঁৰিবিচোন।-মইহে।"
‌"কোন কুকুৰৰ পুতেক তই?-ভদীয়া জ্বৰে উঁক দিছে নেকি তোক?"
‌"মোকো চিনি পোৱা নাইনে তই?-মই মনেশ্বৰ।"
‌"মনেশ্বৰ হওক,ধনেশ্বৰ হওক।মোৰ লগত ধেমালি নাই।ভালে ভালে এৰ।নহলে কামুৰি বখলা-বখল কৰিম।"
‌মনেশ্বৰে এৰি দি কলে-
‌"তই মোক কিয় দেখিব নোৱাৰ বাৰু?-তোক মই খুৱাবই নোৱাৰিম নে পিন্ধাবই নোৱাৰিম।"
‌"নৈৰ ঘাটত লিলিমাই কৰিব আহিছ যে?-বোপাইক সুধিবগৈ নোৱাৰ জীয়েৰক দিবিনে নাই বুলি?"
‌ঘোঁৰা চেকুৰাই গুছি গল মাণিকচান্দ বৰুৱা।ঘোঁৰা চেকুৰোৱাৰ শব্দ শুনি ঘুৰি চাই দুয়োটা আচম্বিত হৈ পৰিল ।কিছুপৰ শিলপৰা কপৌৰ দৰে থৰ লাগি দুয়ো।সেপঢুকি কলে ফাগুণীয়ে।
‌"ঐ তোকে মোকে এনেকৈ ৰজাঘৰীয়া মানুহে দেখিলে কি হব এতিয়া?"
‌"এইখন দেশত স্ত্ৰী জাতিক শাস্তি দিয়া নীতি নাই।
‌-কিবা যদি হয় মোৰহে হব।তোৰ একো নহয় দে।"
‌ফাগুণীৰ দুচকু চলচলীয়া হল।
‌"যি হয় হব।-তই মৰিলে মইয়ো আপোনঘাটি হম।"
‌ফাগুণীক জোৰকৈ সাবতি ধৰিলে মনেশ্বৰে।তাই এইবাৰ একো আপত্তি নকৰাকৈ মুৰটো গুজি দিলে মনেশ্বৰৰ বুকুত।
‌নৈত মাছ মাৰি আছে মানুহকেইজনে।মানুহকেইজনক দেখি ৰল মাণিকচান্দ বৰুৱা।ঘোঁৰা ৰখাই গড়াটোৰে নামি গল।মাণিকাচান্দ বৰুৱাক চিনিব পাৰি মানুহকেইজন পাৰলৈ উঠি আহিল।আটাইকেইজনে সেৱা জনালে মাণিকচান্দ বৰুৱাক।
‌"আপোনালোকে এইটো ঘাটত সদাই মাছ মাৰেনে?"
‌"হয়।কিন্ত কেতিয়াবা ভাটিৰফালে আৰু কেতিয়াবা উজনিৰফালেও মাৰোগৈ।"
‌"পিছে কথা এটা মন কৰিছেনে?"
‌"কওকচোন বৰুৱা ডাঙৰীয়া।"
‌"এইকেইদিন আসামৰ মানুহবোৰে সিপাৰে বৰকৈ পিয়াপি দি ফুৰিছে।"
এইবাৰ বয়সস্থ মানুহজনে উত্তৰ দিলে
‌"হয় ডাঙৰীয়া,মই দুদিন দেখিছো।-কেৱল পিয়াপি দি ফুৰাও নহয়।চল পালে আমাৰ পানীৰ 
‌মাছো ধৰিব বিছাৰে সিহঁতে।"
‌মানুহজনক ভৰিৰ পৰা মুৰলৈ নীৰিক্ষণ কৰি সুধিলে
‌"আপোনাৰ পৰিচয় জানিব পাৰোনে?"
‌"হয় ডাঙৰীয়া মোৰ নাম ভদীৰাম ।"
‌"আপোনি মোৰ ঘৰলৈ যাব পাৰিবনে?"
‌মাণিকচান্দ বৰুৱাৰ কথাত কঁপিব ধৰিলে মানুহজন ।
‌"অ ডাঙৰীয়া,অধমে কিবা দায়-দোষ কৰিছো যদি ক্ষমিব।"
‌মাণিকচান্দ বৰুৱাৰ ভৰিত ধৰিব লোৱা হাতদুখনত থাপ মাৰি ধৰি কলে মাণিকচান্দ বৰুৱাই।
‌"আপোনি মোৰ বাবাৰ বয়সৰ।আপোনি এই কাম কৰা অনুচিত।মই আপোনাক দায়-দণ্ড বিহাৰ কথা কোৱা নাছিলো।আপোনাক সহায় কৰাৰ ইচ্ছা প্ৰকাশ কৰিছিলো।আপোনি ভূল বুজিছে।"

‌আটাইকেইজনক উদ্দেশ্যি কলে মাণিকচান্দ বৰুৱাই।
‌"আজিৰ পৰা সৈণ্যৰ ব্যৱস্থা কৰা হব।আমাৰ পানী,আমাৰ মাছ।তাত আনৰ অধিকাৰ নাই।আপোনালেকে আসামৰ মানুহক আমাৰ পানীত নামিব নিদিব। এইদেশ ৰজাৰো নহয়,মন্ত্ৰীৰো নহয়,সেণাপতিতৰো নহয়।-এই দেশ প্ৰজাৰ দেশ,আপোনাসৱৰ দেশ।-আপোনাৰ দেশৰ সন্মান আপুনি ৰক্ষা কৰিব।"
‌কথাষাৰ কৈয়েই ঘোঁৰাত উঠি গলগৈ মাণিকচান্দ 
‌বৰুৱা।
‌নৈৰ ঘাটত দেখা পোৱা ডেকা গাভৰহালৰ দৃশ্যই বৰকৈ আমণি কৰি আছে মাণিকচান্দ বৰুৱাক।তৰাদৈলৈ বৰকৈ মনত পৰিছে।তৰাদৈ-খামুচিয়া ককাল ,এককাল বৈ পৰা চুলিৰে বগী জামুবৰণীয়া চকলি মুখৰ তৰাদৈ।চৌধ্য-পোন্ধৰ 
‌বছৰীয়া ছোৱালীজনীক প্ৰথম দেখাৰ দিনটোতে ভাল লাগি গৈছিল মাণিকচান্দ বৰুৱাৰ।আলধৰা সোমাই আহিল।
‌"ডাঙৰীয়া ,নিশাৰ ভাতসাজ সাজু কৰা হৈছে।আপোনি গ্ৰহণ কৰকহি।"
‌"ঠিক আছে মই গৈ আছো।-অ কথা এটা শুনাচোন দুবছৰ আগতে মইযে তোমাক ডালিম পুলি এটা দিছিলো।ভালকৈ ৰুইছিলানে?"
‌"হয় ডাঙৰীয়া,মই পাহৰিয়েই আছিলো।ডালিমজোপা লাগিছে নহয়।পকিবৰে হল?"
আলধৰাৰ ‌কথা শুনি স্তব্ধ হৈ পৰিল মাণিকচান্দ বৰুৱা।কিছুপৰ ৰয় জগদীপৰ শোৱনি কোঠা পালেগৈ।চালপীৰাত বহি ভাৱত মগ্ন হৈ আছিল  জগদীপ।মুখমণ্ডলত বিষাদতাৰ চাপ স্পষ্ট।মাণিকচান্দ বৰুৱাৰ দৃষ্টিগোচৰ হল জগদীপৰ মানসিক অস্থিৰতা।জপদীপৰ নিচেই কাষতে চালপীৰাখনত বহি ললে মাণিকচান্দ বৰুৱাই।কণ্ঠত কোমলতা সানি সুধিলে-
‌"কি হল?মন মাৰি আছা যে?-ঘৰলৈ মনত পৰিছে?"
‌জগদীপে হয়সূচকভাৱে মুৰ দুপিয়ালে।
‌"মোৰো মনত পৰিছে।"
‌"কালৈ?"
‌মিছিককৈ হাঁহি মাৰি কিবা কব খুজি ৰৈ গল মাণিকচান্দ বৰুৱা।মুখত গাম্ভীৰ্যতাৰ প্ৰলেপ সানি কলে
‌"হেৰি নহয়,বায়েৰাই দিয়া ডালিমজোপা পকিছে।মইনাজনীয়ে মতা আজি দেড়বছৰৰ হল।ৰঙাজবা ফুলিছেনে?"
‌"ফুলিছে।"
‌"বিৰাজৰা পকিছে চাগে?"
‌"পকিছে বাবেইতু আপোনালৈ আনি দিছো।"
‌দুয়ো নিৰৱে বহি ৰল কিছুসময়।
‌"ভাত-পানী খাই লোৱা ।নিশা তোমালোকৰ ঘৰলৈ যাম।পূৱাতেই উভতি আহিম।"
‌কথাষাৰ কৈয়েই কোঠাটোৰ পৰা ওলাই গল মাণিকচান্দ বৰুৱা।
‌(ক্ৰমশঃ)

Thursday, 3 June 2021

নাৰী তুমি অৰ্দ্ধকাশ

নাৰী তুমি অৰ্দ্ধকাশ
****************

ন'বেল বঁটা বিজয়ী ব্ৰিটিছ সাহিত্যিক উইলিয়াম গোল্ডিঙে এবাৰ কৈছিল- "নাৰী জাতি বৰ বুৰ্বক ! বুৰ্বক হয় কাৰণেই তেওঁলোকে পুৰুষৰ সমানে 'সম অধিকাৰ' দাবী কৰি ফুৰে । কিয়নো তেওঁলোকে নাজানে যে তেওঁলোক পুৰুষতকৈ বহু গুণে বেছি উচ্চতৰ । নাৰীৰ হাতত আপুনি যিয়েই নিদিয়ক কিয়, তেওঁ সেইটোক আৰু শ্ৰেষ্ঠ বনাইহে আপোনাৰ সন্মুখত প্ৰদৰ্শন কৰিব ।


তেওঁ পুৰুষ সমাজক উদ্দেশ্য কৰি কৈছিল- আপুনি নাৰীক শুক্ৰানু দিব, তেওঁ আপোনাক সন্তান উপহাৰ দিব । আপুনি তেওঁক এখন ঘৰ দিব, তেওঁ আপোনাক এখন সংসাৰ দিব । আপুনি তেওঁক বজাৰ কৰি আনি দিব, তেওঁ আপোনাক ৰান্ধি-বাঢ়ি খাদ্য হিচাপে আগবঢ়াই দিব । আপুনি তেওঁক হাঁহি উপহাৰ দিলে, তেওঁ আপোনাক হৃদয় দিব । মুঠ কথা হ'ল  আপুনি নাৰীক যিয়েই নিদিয়ক কিয়, সেইটোক বহুগুণে মহৎ বনাই আপোনাৰ হাতত তুলি দিব । কিন্তু মনত ৰাখিব, আপুনি যদি তেওঁক যন্ত্ৰণা দিয়ে তেন্তে তেওঁ আপোনাৰ জীৱনটোক নৰক বনাই তুলিব ।

নাৰী জাতিৰ বিষয়ে আজিলৈকে পৃথিৱীৰ বহুত মহান ব্যক্তিয়ে বহু ধৰণৰ মন্তব্য আগবঢ়াই থৈ গৈছে; সেইসকলৰ ভিতৰত উইলিয়াম গোল্ডিঙৰ এইখিনি কথা শ্বাশ্বত । হয়, নাৰী প্ৰেমৰ ক্ষেত্ৰত ফুলৰ দৰে কোমল হয় আৰু যুদ্ধক্ষেত্ৰত শিলৰ দৰে কঠিন । ইতিহাসত ইয়াৰ উদাহৰণ বহুত আছে । 

(ফেইচবুকৰ বাইদেউ শ্ৰদ্ধাৰ বিৰজা দেৱীয়ে WhatsApp দিছিল । ভাল লাগিল বাবে পোষ্ট কৰিলোঁ।)

হেমন্ত ভট্টাচাৰ্য 
গুৱাহাটী

Wednesday, 2 June 2021

ব্রাহ্মী (Brahmi) শাকৰ ঔষধি গুণ

ব্রাহ্মী (Brahmi) শাকৰ ঔষধি গুণ

ব্রাহ্মী আয়ুর্বেদ শাস্ত্ৰত যথেষ্ট গুৰুত্বপূর্ণ। ব্রাহ্মী শব্দটো ব্ৰহ্মা আৰু ব্ৰাহ্মণৰ পৰা আহিছে। ব্ৰাহ্মণৰ অৰ্থই হ’ল জ্ঞান ৷ অৰ্থাৎ ব্ৰাহ্মণৰ শক্তি। ইয়াৰ অন্য এটা নাম ‘সৰস্বতী’। ইয়াৰ পাত, গছ আৰু শিপা সকলো দৰকাৰী অংশ।

শাকজাতীয় এইবিধ গছ ঠাণ্ডা আৰু পানীপৰা তথা চেচুকীয়া ঠাইত পৰিশ্ৰম নকৰাকৈ সহজে উৎপন্ন হয়। ই জ্ঞান তথা মগজু (Brain)ৰ লগত সম্পর্ক আছে আৰু স্নায়ুতন্ত্ৰ সক্ৰিয় কৰি ৰাখিবৰ বাবে আয়ুৰ্বেদ শাস্ত্ৰই গুৰুত্ব দিছে।

ব্ৰাহ্মীশাকৰ উপকাৰিতা
-------------------------------------

আয়ুৰ্বেদৰ মতে ব্রাহ্মীৰ কাম হ’ল-

বাতৰ – ‘বাত’ ধাতু নাশ কৰিব পাৰে।

অনুলম – ‘বাত’ ক্ৰমশঃ হ্ৰাস কৰাৰ গতি প্ৰশস্ত কৰে।

উন্মাদৰ মানসিক ৰোগ নাশ কৰে।

প্রদন্যশক্তি- বুদ্ধিৰ বিকাশ ঘটায়।

হৃদয় – হৃদৰোগৰ টনিক।

মজ্জাধাতু ৰাসায়ন– স্নায়ুতন্ত্ৰৰ তৰল পদাৰ্থ বিধৰ সংগঠক

আয়ুসবৰ্দ্ধন - দীৰ্ঘায়ু প্ৰদান কৰোতা

বল্যম-শাৰিৰীক শক্তি প্ৰদান কৰে।জীৱনীয় — শক্তি/বল উৎপাদক

মেধ্য – জ্ঞান শক্তিৰ বৰ্দ্ধক।

নিদ্ৰাজ্ঞ – টোপনি /সু-নিদ্রা প্রদায়ক

কুষ্টঘ্ন – কুণ্ঠ ৰোগৰ দৰে ছালৰ ৰোগ নাশ কৰোতা।

বিভিন্ন ৰোগত ব্রাহ্মীৰ ব্যৱহাৰ
----------------------------------------------

চুলি সৰিলে ব্ৰাহ্মী তেলেৰে চুলি মালিচ কৰিব লাগে ৷ • তপা হোৱা সকলে ব্রাহ্মী তেল ব্যৱহাৰ অহৰহ কৰিব।

• ছালৰ ৰোগ যেনে – বেচু, ঘা, খৰ খজুৱতি হ'লে ব্ৰাহ্মীৰ শিপা আৰু তেল ঘঁহিব লাগে।

• অনিদ্রা, হতাশা, কৌতূহল, দুঃচিন্তা প্রভৃতি মানসিক সমস্যাই দেখা দিলে ব্ৰাহ্মী তেল দি মূৰত ঘঁহি শুব লাগে। ব্রাহ্মী শাক খাব লাগে ৷

 • উন্মাদ, মৃগী ৰোগী সকলে ব্ৰাহ্মী পাত ঘিউত ভাজি খাব ৷

•বুদ্ধি প্ৰখৰ, একাগ্রতা, স্মৰণশক্তি বঢ়াবৰ বাবে ব্ৰাহ্মীপাত ঘিউ বা মাখনৰ লগত খাব।

 • খোনা ব্যক্তিয়ে ব্রাহ্মীত পাত শুকুৱাই লৈ ঘিউত ভাজি খাব।

• ব্রাহ্মী ৰস খালে তেজৰ পৰিবহণ সুন্দৰ কৰে। হৃদৰোগীৰ বাবে সেয়ে উত্তম ঔষধ।

• লিভাৰ আৰু কিডনীৰ ৰোগৰ পৰা অব্যাহতি দিয়ে।

Sunday, 30 May 2021

STATEMENT OF DYING PERSON U/S 32 OF THE INDIAN EVIDENCE ACT



মৃত্যু পথৰ যাত্ৰী এজন ভুক্তভোগীৰ জবানবন্দী আৰক্ষী বিষয়াই কেনেকৈ লয় তাৰ এটা আভাস বন্ধু সকললৈ আগবঢ়ালো-----

STATEMENT OF DYING PERSON U/S 32 OF THE INDIAN EVIDENCE ACT
----------------------------------------------------------
(If recorded by a police officer Particulars of injured person:)

1)Reference: 
2) Name of the injured: 
3) Father's Name: 
4) Address: 
5) Age: 
6) Place: 
7) Nature of injury: 
8) Date and time of recording the statement: 

          I record this statement at the spot as there is no medical officer or Magistrate is available. The injured is conscious to give statement. A further requisition is being made to the medical officer for recording the statement of injured if possible a at the later stage. Statement is voluntarily made by the injured person. 

(It shall be written in question & answer form. Some sample questions are)

Q. What is your name?

Q. What is your father's name? 

Q. What is your address?

Q. What is date to day?

Q. What is day to day?

Are you volunteer to give statement as to the cause of your injuries inflicted on?

Q. Whether any body has influenced you to give statement? 

Q. How you injured?

Q. Who hit you on your (head) etc.? 

Q. Do you know the person?

Q. With what weapon he hit on your (head)? 

Q. Do you want to say any other things?

Or,

Q. Why you were going to commit suicide (in case of attempt to suicide by burning etc)?

Q. Do you want to say anything more?

The above statement is volunteered by and recorded by me. It is read over to him and admitted as correctly recorded. After it is read over, ..... put his signature on it in a fit state of mind. During recording the statement, he appears to be mentally fit to make it. No other person present near the injured. If witness available then should write " in presence of below signed witnesses)

Signature/LTI of dying person............

Signature of police officer Date and time......

Saturday, 29 May 2021

পুলিচৰ গ্ৰেপ্তাৰ কৰিব পৰা ক্ষমতাৰ বিষয়ে জানক

জনহিত জন সেৱাৰ্থে
-----------------------------------

LAWS ON ARREST

পুলিচৰ গ্ৰেপ্তাৰ ক্ষমতা
---------------------------------

PROVISIONS IN CRPC, APM Part V AND GUIDE LINES ISSUED BY SUPREME COURT OF INDIA

SECTION 41(b) CRPC
ফৌজদাৰী কাৰ্য্যবিধি আইন ৪১(খ)

Any Police Officer may arrest without warrant a person against whom a REASONABLE complaint has been made or CREDIBLE INFORMATION has been received or REASONABLE SUSPICION exists.

হিন্দী চিনেমা আৰু হিন্দী টিভি ছিৰিয়েল চাই কিছুমান মানুহে ভাবে যে আদালতৰ ওৱাৰেণ্ট নহ'লে পুলিচে গ্ৰেপ্তাৰ কৰিব নোৱাৰে। কিন্তু ভাৰতীয় ফৌজদাৰী কাৰ্য্যবিধি আইন দফা নং ৪১(খ) অনুসৰি ধৰ্তব্য অপৰাধত অভিযুক্ত ব্যক্তিক আদালতৰ বিনা ওৱাৰেণ্টত গ্ৰেপ্তাৰ কৰিব পাৰে।



OBSERVATIONS OF THE SUPREME

COURT
------------------------------------------------------------------------------
পুলিচ বিষয়াক আইনে গ্ৰেপ্তাৰ কৰাৰ অধিকাৰ দিছে যদিও ভাৰতৰ মহামান্য আদালতে এনেদৰে পুলিচ বিষয়া সকলক সকীয়নিও দিছে-

No arrest be made without a reasonable satisfaction reached after some investigation about the genuineness or bona fides of a complaint.

বিনা তদন্তত, কেচত দোষী হোৱাৰ সম্পূৰ্ণ শুদ্ধ প্ৰমাণ নাপালে গ্ৰেপ্তাৰ নকৰিবলৈ কৈছে।

A person is not liable to arrest merely on suspicion of complicity in an offence.

কিবা এটা কেচৰ তদন্তত জটিলতা বা কোনো ব্যক্তিক গ্ৰেপ্তাৰ নকৰিলে কেচৰ শুংসূত্ৰ উলিয়াব নোৱাৰাৰ অজুহাত গ্ৰেপ্তাৰৰ একমাত্ৰ কাৰণ হিচাপে বিবেচনা নকৰিবলৈ পুলিচ বিষয়াক সকিয়াই দিছে ।

• Personal liberty is the most important fundamental right of a citizen and illegal detention causes incalculable harm and humiliation to a person.

ব্যক্তি স্বাধীনতা নাগৰিকৰ মৌলিক অধিকাৰ। অবৈধ হাজোত বা হেফাজতে ব্যক্তি স্বাধীনতাৰ ক্ষতি কৰাৰ লগতে ব্যক্তিগত স্বাধীনতাৰ সন্মান হানি কৰে।

• The attitude to arrest first and proceed with the rest is despicable. It has become a handy tool to the police officers who lacks sensitivity or act with oblique motive.

প্ৰথমে গ্ৰেপ্তাৰ কৰিম আৰু পাচত তদন্ত কৰিম এই নীতি নলবলৈ পুলিচ বিষয়া সকলক সকিয়াই দিছে। এনে নীতিয়ে পুলিচ বিষয়া সকলক দুৰ্নীতিৰ সুযোগ দিয়ে বুলি মহামান্য উচ্চতম ন্যায়ালয়ে মত পোষণ কৰে।

Policemen appear to think that arrest is mandatory under the law while investigating a cognizable case.

কোনো ব্যক্তিৰ বিৰুদ্ধে ধৰ্তব্য গোচৰ ৰুজু হ'লেই তেওঁক গ্ৰেপ্তাৰ কৰাটো তদন্ত প্ৰক্ৰিয়াত বাধ্যতামূলক নহয় আৰু সেইকাৰণে গোচৰ ৰুজু হ'লেই সকলো অভিযুক্তকে গ্ৰেপ্তাৰ কৰিব নালাগে বুলি উচ্চতা ন্যায়ালয়ে কৈছে।

• No arrest can be made because it is lawful for the police officer to do so.The existence of the power to arrest is one thing.The justification for the exercise of it is another.----- No arrest can be made in a routine manner on a mere allegation of commission of an offence.

পুলিচৰ গ্ৰেপ্তাৰ প্ৰক্ৰিয়া ৰুটিন মাফিক হ'ব নালাগে। গ্ৰেপ্তাৰ কৰাৰ আগতে কোনো গোচৰৰ অভিযুক্তক গ্ৰেপ্তাৰ কৰাটো সচাকৈ প্ৰয়োজন হয় নে নহয় বিবেচনা কৰিবলৈ সকলো পুলিচ বিষয়াক সকিয়াই দিছে।

RULE 1990 OF APM Part V

• A police officer has no legal power to

summon before him any person accused of an offence.--------.The only manner in which the attendance of such a person can be enforced is by arrest.-------.It is therefore to be understood that whenever an accused person is sent for or made to attend before an investigating officer, he is to be considered as having been arrested.

অসম পুলিচ মেনুৱেল পাৰ্ট ৫ (ৰুল ১৯৯০) এ কৈছে-

পুলিচ বিষয়াৰ চমন দিয়াৰ বৈধ ক্ষমতা নাই। গতিকে কোনো পুলিচ বিষয়াই তেওঁৰ ওচৰত হাজিৰ হ'বলৈ কোনো অভিযুক্তক মাতিলে তেওঁ তাত হাজিৰ হোৱাৰ সময়ত গ্ৰেপ্তাৰো হ'ব পাৰে বুলি ধৰি লৈ হাজিৰ হ'ব লাগে।

Thursday, 27 May 2021

কমল কুমাৰ মেধিৰ চিঠি

কমল কুমাৰ মেধিৰ চিঠি 
*******************


দৈনিক জনমভূমিৰ এটা বাতৰিৰ আঁট  ধৰি , ৰাইজৰ দলৰ বহুৰূপী নেতা , সৰ্বজ্ঞানী , কথাৰ সাগৰ কমল কুমাৰ মেধিয়ে এখন চিঠি লিখিছে । চিঠি খনত অখিল গগৈৰ মানসিক যন্ত্ৰণা, হতাশা আদি বিভিন্ন কথাৰ অৱতাৰণা কৰিছে । 

কমল কুমাৰ মেধিৰ চিঠি খনৰ আঁট ধৰি আমিও কওঁ যে এজন সুস্থ সবল মানুহ দীৰ্ঘ দিনৰ বাবে আপোন পৰিয়াল এৰি অকলশৰীয়াকৈ বন্ধ কুঠৰী এটাত সোমাই থাকিলে মানসিক বিকৃতি ঘটিবই ।  কৰ'ণা আৰু কাৰ্ফিউৰ কাৰণে ,  আমি নিজেই যোৱা পচিশ দিন বন্ধ কোঠা এটাত সোমাই থাকি মানসিক ভাৱে ভাঙি পৰিছোঁ।  তেনেস্থলত দীৰ্ঘ দিনৰ বাবে সোমাই থাকি অখিল গগৈয়ো মানসিক ভাৱে ভাঙি পৰাতো তেনেই স্বাভাৱিক কথা ।

মেধিৰ কথা খিনিৰ লগত আৰু অলপ যোগ দি কওঁ যে জেইলত সোমাই থকা কাৰণেই নহয় ,অখিল গগৈ জেইলত থকাৰ আগৰ পৰাই এজন  চেৰা পাগল আছিল । নহ'লে কথাই কথাই আন্দোলন কৰা , হাত মুৰ জোঁকাৰি কথা কোৱা,  কোনো ভিত্তি হীন কথাতে ইনকিলাব জিন্দাবাদ মৰা আদি স্বাভাৱিক মানুহৰ কাম নিশ্চয় হব নোৱাৰে।

এতিয়া কমল কুমাৰ মেধিলৈ আমাৰ পোনপটীয়া প্ৰশ্ন- 

প্ৰনৱ কুমাৰ বড়ো নামৰ যুৱক জনে যেতিয়া  অখিলৰ উচটনিত গাত জুই লগাই মৰিছিল , কা আন্দোলনৰ ভিতৰত যে নকৈ সজোৱা গুৱাহাটী খন পুৰি ছাৰখাৰ কৰিছিল , পাছ জন নিৰীহ যুৱকক পুলিচে যেতিয়া  গুলিয়াই মাৰিছিল , তেতিয়া মেধিয়ে এনে চিঠি লিখিছিল নে  ?

গুৱাহাটীৰ পাহাৰৰ মানুহক মাটিৰ পাট্টা দিব বুলি  যেতিয়া বুৰ্বক সজাই পইচা খাইছিল , চিমেণ্ট ফেক্টৰীৰ বিৰুদ্ধে লাগাতাৰ  আন্দোলন কৰি , পাছত মালিক  পক্ষৰ  লগত যেতিয়া বুজা বুজি কৰি পকেট গৰম কৰিছিল , তেতিয়া কমল কুমাৰ মেধিয়ে এনে পত্ৰ লিখিছিল নে ?

বৃহৎ নদী বান্ধৰ বিৰুদ্ধে পাচ বছৰ আন্দোলন কৰি শেষত যেতিয়া  মানুহ বোৰক টুপি পিন্ধাই নিজৰ পকেট গৰম কৰিছিল, তেতিয়া মেধিয়ে এনে চিঠি লিখিছিল নে ?

মেধি ডাঙৰীয়া , হাগ্ৰামা মহিলাৰী ডাঙৰীয়াই ঠিকেই কৈছিল - 

অখিলক আন্দোলন লাগে । আন্দোলন কৰিব নাপালে সি 'ফাগলা 'হৈ যাব ।

কমল কুমাৰ মেধি ডাঙৰীয়া , দূখ কৰি লাভ নাই । অখিল গগৈয়ে  উপযুক্ত শিক্ষা পাইছে । আমি নিবিছাৰোঁ আপুনিও তেনে শিক্ষা  পাওঁক।  সেই কাৰণেই আপোনালৈ অনুৰোধ-
অনাহকত চেলবেলাই নাথাকিব ।

@Kamal Kumar Medhy

হেমন্ত ভট্টাচাৰ্য 
গুৱাহাটী

Monday, 24 May 2021

এন আৰ চি পুনৰীক্ষণ প্ৰসংগ- কিমান শুদ্ধ চুড়ান্ত এন আৰ চি?

এন আৰ চি পুনৰীক্ষণ প্ৰসংগ- কিমান শুদ্ধ চুড়ান্ত এন আৰ চি? 
---------------------------------------------------------------------

বহু জল্পনা কল্পনাৰ অন্তত হিমন্ত বিশ্ব শৰ্মা ডাঙৰীয়া অসমৰ মুখ্যমন্ত্ৰী হোৱাত লগে লগে ইতিমধ্যে চুড়ান্ত হোৱা ৰাষ্ট্ৰীয় নাগৰিক পঞ্জী, এন আৰ চিৰ পুনৰ নিৰীক্ষণ বিষয়টোৱে ব্যাপক চৰ্চা লাভ কৰিছে। অসমৰ ইছলাম ধৰ্মী সকলৰ আটাইতকৈ শক্তিশালী সংগঠন আমছুৱে এন আৰ চি পুনৰীক্ষণৰ সিদ্ধান্ত কেতিয়াও মানি নলয় বুলি ইতিমধ্যে প্ৰতিক্ৰিয়া প্ৰকাশ কৰিছে। কিন্তু প্ৰকৃত খিলঞ্জীয়া ৰজা ঘৰ প্ৰজা ঘৰ কোনোৱেই ইতিমধ্যে চুড়ান্ত হোৱা এন আৰ চি খন শুদ্ধ বুলি অন্তৰেৰে মানি ল'ব নিবিচাৰে। সকলোৰে এটাই অভিযোগ এন আৰ চিখন শুদ্ধ হোৱা নাই, এন আৰ চিৰ তালিকাত বহু বিদেশীৰ নাম অন্তৰ্ভূক্ত হৈ আছে। ইতিমধ্যে চুড়ান্ত হোৱা এন আৰ চি খন কিমান শুদ্ধ, কিমান অশুদ্ধ সেই বিষয়ে মই একো নাজানো কিন্তু ১৯৭১ চনৰ বহু পিচত অহা বহু বিদেশী মানুহো যে ৰাষ্ট্ৰীয় নাগৰিক পঞ্জীত অন্তৰ্ভুক্ত হ'ল তাৰ জীয়া প্ৰমাণ মই ইয়াত উপস্থাপন কৰা এই সৰু অথচ সত্য বিৱৰণটো।

অসম বিধানসভা নিৰ্বাচনৰ সময়ৰ কথা। ধেমাজি জিলাৰ একেবাৰে পশ্চিম কোণত মোৰ নিৰ্বাচনী কৰ্তব্যৰ ভাৰ পৰিল। নিৰ্বাচনী কৰ্তব্যৰ বাবে পুলিচ ৰিজাৰ্ভৰ পৰা গাড়ী এখন দি ড্ৰাইভাৰ হিচাপে লগত দিলে নাথ উপাধিৰ এজন মানুহ। মানুহজনক প্ৰথমে মই অসমীয়া মানুহ বুলিয়েই ভাৱিছিলো যদিও তেওঁ মবাইলত বেংগলী ভাষাত কথা পতা শুনি পিছত তেওঁ যে বেংগলী মানুহ সেয়া গম পালোঁ। নিৰ্বাচনৰ দিনা দুপৰীয়া ভোট কেন্দ্ৰৰ ওচৰৰ স্কুল এখনত আমাৰ খোৱাৰ যোগাৰ হ'ল। তেতিয়া বিভিন্ন কথা বতৰাৰ মাজতে কথা প্ৰসংগত মই আৰু মোৰ লগত থকা বেটেলিয়নৰ ল'ৰা কেইটাই ড্ৰাইভাৰজনক তেওঁলোক কেতিয়া বাংলাদেশৰ পৰা আহিছে সেই কথা সুধিলো। প্ৰথমে তেওঁ তেওঁলোক কলকাতাৰ পৰা অহা বুলি ক'লে। কিন্তু মোৰ সন্দেহ হোৱাত তেওঁক ভয় নকৰিবলৈ কৈ সচা কথা কবলৈ কোৱাত তেওঁ সচা কথাবোৰ ক'লে।

তেওঁ কোৱা মতে তেওঁলোক বাংলাদেশৰ চিলেট অঞ্চলৰ পৰা ১৯৯৬ চনত ভাৰতলৈ আহিছিল। তেওঁলোকৰ দুটা পৰিয়াল একেলগে ভাৰতলৈ আহিছিল। তাৰে এটা পৰিয়াল কলকাতালৈ গৈ পশ্চিম বংগত বাস কৰি আছে আৰু তেওঁলোক অসমলৈ আহি প্ৰথমে হোজাইত আৰু তাৰপিছত ধেমাজি জিলালৈ আহি নিগাজী হৈ ল'লে। বাংলাদেশৰ পৰা ভাৰতলৈ আহোতে ড্ৰাইভাৰজনৰ বয়স কম আছিল কাৰণে তেওঁলোক কেনেকৈ, কোনটো পথেদি আহিছিল সঠিককৈ মনত নাই বুলি ক'লে।

ড্ৰাইভাৰজনে কোৱা মতে বাংলাদেশৰ পৰা অসমলৈ প্ৰব্ৰজিত হোৱা বাংলাদেশী পৰিয়ালটোৱে তিনি বছৰৰ ভিতৰতে চৰকাৰী ৰেচন কাৰ্ড আৰু ভোটাৰ তালিকাত নিজৰ নাম সন্নিবিষ্ট কৰাই লৈছিল। তেওঁ ডাঙৰ হোৱাত ধেমাজি জিলাৰ মৰমী তিনি আলিত হোটেল খুলি ব্যৱসায় আৰম্ভ কৰে আৰু সেই ব্যৱসায়ৰ পৰা হোৱা ইনকামৰ জড়িয়তে এখন যাত্ৰী কঢ়িওৱা গাড়ী কিনি ধেমাজি জিলা প্ৰশাসনৰ পৰা গাড়ী চালকৰ অনুজ্ঞাপত্ৰও লাভ কৰে।

এন আৰ চিত তেওঁলোকৰ পৰিয়ালৰ নাম অন্তৰ্ভুক্ত হৈছে নে বুলি সোধাত তেওঁ অন্তৰ্ভুক্ত হোৱা বুলি জনালে। এন আৰ চি উন্নীতকৰণৰ সময়ত তেওঁলোকে কিবাকৈ সকলোকে মেনেজ কৰি নিজকে এন আৰ চিৰ তালিকাত সোমোৱাই লোৱা বুলি ক'লে। কিন্তু ইতিমধ্যে আমাৰ ডিউটি যাবলৈ সময় হোৱাত ১৯৯৬ চন মানতে বাংলাদেশৰ পৰা ভাৰতত প্ৰবেশ কৰা বাংলাদেশী পৰিয়াল এটাই কাক, কেনেকৈ আৰু কি মেনেজ কৰি এন আৰ চিত নাম সোমোৱাই ল'ব পাৰিলে সেয়া সুধিবলৈ সময় আৰু সুযোগ নহ'ল।
এয়া মাত্ৰ এটা সৰু উদাহৰণহে। এনেকৈ আৰু কিমান বাংলাদেশী পৰিয়ালে ৰাষ্ট্ৰীয় নাগৰিক পঞ্জীত নিজৰ নাম অন্তৰ্ভূক্ত কৰাই ল'লে তাৰ ঠিকনা নাই। গতিকে শুদ্ধ এন আৰ চি এখন পাবলৈ হ'লে সকলো খিলঞ্জীয়া মানুহে এন আৰ চি পুনৰীক্ষণ বিষয়টোত মুখ্যমন্ত্ৰী হিমন্ত বিশ্ব শৰ্মাক সম্পূৰ্ণ সমৰ্থন কৰাৰ উপৰিও সহায় সহযোগিতা আগবঢ়াব লাগে। নহ'লে স্বদেশী বিদেশী হ'ব আৰু বিদেশীহে স্বদেশী হ'ব।
This post is updated by Tultul Kutum

Sunday, 23 May 2021

কোঁচ ৰাজকন্যা মহাৰাণী গায়ত্ৰী দেৱী

মহাৰাণী গায়ত্ৰী দেৱী

এসময়ত কোঁচৰাজবংশৰ জীয়ৰী গায়ত্ৰী দেৱী বিশ্বৰ সুন্দৰী মহিলা সকলৰ ভিতৰত‌ অন্যতম‌ আছিল। সাজ-পোচাকৰ ক্ষেত্ৰত বেচ চখ থকা গায়ত্ৰী দেৱী আছিল বিখ্যাত কোঁচ ৰাজবংশৰ অন্যতম শক্তিশালী ৰাজ্য কোঁচ বিহাৰৰ ৰাজকুমাৰী ।
▪কোঁচবিহাৰৰ ৰজা জিতেন্দ্ৰনাৰায়ণ আৰু ৰাণী ইন্দিৰা‌ ৰাজেৰ কন্যা গায়ত্ৰী‌ দেৱীয়ে সোণৰ চামুচ মুখত‌লৈ জন্ম গ্ৰহণ কৰিছিল ১৯১৯চনৰ ২৩মে' তাৰিখে ।
▪সৰুৰে পৰা সাজ-পাৰ তথা সৌন্দৰ্যৰ প্ৰতি তেওঁৰ বিশেষ ৰাপ আছিল  আৰু এটা সময়ত‌ বিশ্বৰ অন্যতম সুন্দৰী মহিলাৰ শাৰীত স্থান পাইছিল । তেখেত বহুচৰ্চিত ফেশ্বন আইকণ হোৱাত এদিন এক সাক্ষাৎকাৰত‌ কৈছিল "Style comes naturally to me"
▪শাৰীৰিক সৌন্দৰ্য্যৰ লগত তেওঁৰ মনটো‌ আছিল বিশাল ।নিজৰ অভগণ সম্পত্তি আৰ্তজনৰ প্ৰয়োজনত‌ ব্যয় কৰিছিল বিনা সংকোচে ।
▪১৯৪০ চনত‌‌‌ তেওঁ জয়পুৰৰ মহাৰজা Sawai Man Singh II ৰ সৈতে বিবাহপাশত‌ আৱদ্ধ‌ হয় আৰু‌ হৈ পৰে জয়পুৰৰ মহাৰাণী আৰু পিচলৈ ৰাজমাতা ।এই জয়পুৰৰ ৰাজপৰিয়াল আজিও দেশত প্ৰভাৱশালী ৰূপত বৰ্তি আছে ।
▪প'ল' খেলত তেখেতৰ আছিল বিশেষ‌ পাৰদৰ্শিতা । আজিও তেখেতৰ স্মৃতিত "Rajmata Gayatri Devi Memorial Cup"‌প্ৰতিবছৰে আৰ্জেন্টিনাত আয়োজন‌ কৰা হয় ।
▪দেশ‌স্বাধীন হোৱাত‌ ৰজা শাসিত‌ ৰাজ্য সমূহ ভাৰতবৰ্ষত এক ৰাষ্ট্ৰ হিচাপে চামিলহোৱাত‌‌ তেওঁ ৰাজনীতিত‌ সক্ৰিয় হৈ পৰে‌।১৯৬২ চনত‌ তেওঁ লোকসভালৈ নিৰ্বাচিত হৈছিল প্ৰায় ১৯২৯০৯টা ৰেৰ্কডসংখ্যক ভোটত  জয়ী হৈ ।এই‌ ধাৰা অৱ্যাহত আছিল ১৯৬৭ আৰু ১৯৭১ চনটো‌।তেখেত আছিল স্বতন্ত্ৰ পাৰ্টীৰ সদস্যা ।
▪তেখেতক কংগ্ৰেছ‌ দলত‌‍ যোগদান কৰাৰ বাবে বহুবাৰ চেষ্টা‌ কৰা‌ হৈছিল‌ যদিও তেখেতে সেই প্ৰস্তাৱ‌ গ্ৰহণ কৰা নাছিল‌।
▪দেশৰ জৰুৰীকালীন সময়ছোৱাত‌ (জুলাই,১৯৭৫চন) তেখেতক ৫মাহৰ বাবে  তিহাৰ জেলত কাৰাবন্দী কৰা হৈছিল।
▪তেখেতে পৰৱৰ্তী সময়ত‌ ৰাজনীতিৰ‌ পৰা আঁতৰি আহে আৰু ১৯৭৬ চনত তেওঁৰ আত্মজীৱনী "A Princess Remembers" প্ৰকাশ কৰে ।
▪Francois Levie ৰ দ্বাৰা পৰিচালিত   Memoirs of a Hindu Princess নামৰ চিনেমাখনো ‌ৰাণী গায়ত্ৰী দেৱীৰ ওপৰতে আধাৰিত ।
▪জীৱনৰ‌ শেষ সময়ত লণ্ডনত‌ তেখেতৰ চিকিৎসা চলি থকাৰ‌ সময়ত‌ তেওঁ ভাৰতলৈ আহে আৰু ২০০৯ চনৰ ২৯জুলাই তাৰিখে তেখেতে ভাৰতৰ‌ মাটিতে ইহলীলা সম্বৰণ কৰে ।
   ‌‌‌‌‌‌            ইতিহাসৰ বহু চৰিত্ৰ আমাৰ মাজৰ পৰা হেৰাই যায় আমি নজনাকৈয়ে ।দেহত অসমৰ  পৰাক্ৰমী কোঁচ‌ৰাজবংশৰ‌ তেজ তথা বুকুত চিলাৰায়ৰ সাহস কঢ়িয়াই লৈ ফুৰা এইগৰাকী  সাহসী নাৰীৰ বৰ্ণিল জীৱন পৰিক্ৰমাৰ বিষয়ে‌ আমি সকলোৱে জনাতো‌ দৰকাৰ ।
                                                                                                       🖋নূপুৰ জ্যোতি বৰা
This post is updated by Tultul Kutum

ৰাজহুৱা সেৱকৰ অভব্য আচৰণ

ৰাজহুৱা সেৱক
------------------------------------

গণতান্ত্ৰিক দেশত চৰকাৰী বিষয়া কৰ্মচাৰীক ৰাজকীয় বিষয়া কৰ্মচাৰী নুবুলি পাব্লিক ছাৰ্ভেণ্ট বুলি কোৱা হয়। কিন্তু সৰহভাগ বিষয়া কৰ্মচাৰীয়েই নিজকে পাব্লিক চাৰ্ভেণ্ট বা ৰাজহুৱা সেৱক বিষয়া কৰ্মচাৰী বুলি নিজকে ভবাৰ বিপৰীতে নিজকে জনসাধাৰণৰ শাসনকৰ্তা বুলি ভাবিলৈ লয়। ফলত তেওঁলোকে পদ আৰু ক্ষমতাৰ অপব্যৱহাৰ কৰি যাৰ সেৱাৰ বাবে তেওঁলোকক নিয়োগ কৰা হৈছে সেই জনসাধাৰণকে অত্যাচাৰ উৎপীড়ন কৰিবলৈ লয়।


কেইদিনমান আগতে ত্ৰিপুৰাত ভাৰতীয় প্ৰশাসনিক সেৱাৰ বিষয়া এজনে অনুমতি প্ৰাপ্ত বিয়া এখনত বল পূৰ্বক ভাৱে প্ৰৱেশ কৰি বিবাহ অনুষ্ঠান লণ্ড ভণ্ড কৰিছ। তাৰপিছত একে ভাৰতীয় প্ৰশাসনিক সেৱাৰ আন এজন বিষয়াই লক ডাউনৰ দোহাই দি দৰৱ কিনিবলৈ যোৱা মানুহ এজনক নিজ হাতে মাৰপিট কৰি শাৰীৰিক অত্যাচাৰ চলাইছিল। দুয়ো গৰাকী বিষয়াই সংঘটিত কৰা ঘটনা পোহৰলৈ অহাত ইতিমধ্যে সাময়িকভাৱে চাকৰিৰ পৰা নিলম্বিত হৈছে। শেহতীয়াকৈ পুনৰ উত্তৰ প্ৰদেশত তিনি জন পুলিচ কৰ্মচাৰীয়ে লক ডাউনত চবজি দোকান খোলাৰ দোষত ফাইজুল হক নামৰ যুৱক এজনক হত্যা কৰিছে।
এতিয়া আৰু বৃটিছৰ দিন নাই। সকলো চৰকাৰী বিষয়া কৰ্মচাৰী এতিয়া ভাৰতৰ জনতাৰ দ্বাৰা নিৰ্বাচিত দেশীয় চৰকাৰৰ একো একোজন দৰমহা পোৱা বিষয়া কৰ্মচাৰী। জনসাধাৰণৰ দ্বাৰা নিৰ্বাচিত চৰকাৰে জনসাধাৰণৰ সেৱাৰ বাবেহে তেওঁলোকক কামত নিয়োগ কৰে আৰু দৰমহাও দিয়ে জনসাধাৰণৰ পৰা কৰ কাটলৰ নামত সংগ্ৰহ কৰা টকাৰে। গতিকে ৰাইজৰ সেৱকে ৰাইজৰ সেৱাহে কৰিব লাগে, ৰজা হ'ব বিচাৰিব নাপায়।

A beautiful Bihu dance by geetawali Bora


This post is updated by Tultul Kutum

Friday, 21 May 2021

মৃগনেত্ৰা (আহোম বুৰঞ্জীৰ পৃষ্ঠাৰ পৰা)

মৃগনেত্ৰা
----------------

উত্তৰা শৰ্মা বৰুৱা


বিশাল ৰাজপ্ৰাসাদ, চৌদিশ চিপাহী চন্তৰিয়ে বেৰি আছে৷ প্ৰাসাদৰ সম্মুখত ডাঙৰ হ্ৰদত চৰি আছে শুকুলা হংস৷ কাষত শাৰী শাৰী গছ৷ বৃহৎ বাগিছাত ফুলি আছে নানাৰঙী ফুল জাতিষ্কাৰ হৈ৷

ইচানুপীইইইই…….

ভাঁহি আহিল প্ৰাসাদৰ ওপৰৰ পৰা এটি নাৰী কণ্ঠ৷
ইম্মাআআ……
যেন এটা সংগীতৰ সুৰ বাজি উঠিল সুললিত কণ্ঠৰে এক লহমাৰ বাবে৷
গোলাপৰ মাজত দেখা দিলে এক নাৰী মূৰ্তি৷ কোলাত এটা বগা শহা৷ আসস….যেন গোলাপক যাছিব খুজিছে কোনো অপ্সৰাই আলিংগন, গোলাপৰ সৌন্দৰ্য্যকো ম্লান কৰা সেই মূৰ্তিৰ ৰূপ৷

ল’ৰি আহিল এজাক লিগিৰী, খিলখিলাই হাঁহিৰ সুৰ তুলি বাগী দি দৌৰ দিলে অপ্সৰাই….

নূপুৰৰ ৰুনজুন ধ্বনিয়ে জোকাৰি গ’ল ৰাজপ্ৰাসাদৰ অন্দৰ মহল, যেন দেও দি দি জঁপিয়াই ফুৰিছে কোনো চঞ্চল হৰিণী থমকিব নোখোজেই দুভৰি৷

কুৰংগনয়নী…!

গলগলীয়া পুৰুষ কণ্ঠত থমকি ৰ’ল নূপুৰৰ গৰাকী৷
ডিঙি ঘূৰাই মাত দিলে…. ইপ্পা
কাষচাপি গ’ল পুৰুষ, হাত থ’লে চঞ্চলাহৰিণীৰ মুৰত… ইচানুপী, তই এতিয়া ডাঙৰ হ’লি এনেকৈ কাৰেঙৰ বাগিছাত ঘূৰি ফুৰিলে শোভা নাপায়, তাতকে লিগিৰীহঁতৰ লগতে কাৰেঙৰ ভিতৰত আনন্দ কৰিবি৷

“নাই ইপ্পা, মোৰ বাগিছাৰ ফুলৰ লগত কথা পাতি, পখিলা খেদিয়ে বেছি ভাল লাগে, মই কাৰেঙৰ ভিতৰত ভাল নাপাওঁ৷ মই যামেই যামেই যামেই ” বুলি নূপুৰৰ যাদু তুলি দৌৰ দিলে মনিপুৰৰ ৰাজন জয়সিংহৰ আলাসৰ লাডু “কুৰংগনয়নী৷ ”

ৰাজপ্ৰাসাদত মন্ত্ৰী পাৰিষদৰ লগত ৰাজ্যাধিপতি জয়সিংহ আলোচনাত নিমগ্ন৷ উৎকণ্ঠিত সকলো কি আদেশ দিয়ে“মহাৰাজে৷ ”
ধীৰে ধীৰে উচ্চাৰিত হ’ল ৰাজন জয়সিংহৰ মুখৰে, “নাই আৰু ভেটিবলৈ বল কমি আহিছে মনিপুৰৰ, আহোম ৰাজ্যলৈ কটকী পঠোৱাৰ দিহা কৰক মন্ত্ৰী, স্বৰ্গদেউৰ সহায় অবিহনে মনিপুৰৰ নিৰাপত্তা অসম্ভৱ৷ ” আদেশ দি ৰাজসভা ত্যাগ কৰিলে ৰাজন জয়সিংহই৷

অন্তেষপুৰত চিন্তিত ৰজা জয়সিংহ৷ সীমিত শক্তিৰে বাধা দিব পৰা নাই মান সৈন্যক৷ প্ৰজাসকলৰ লগতে অপ্সৰা যেন জীয়াৰী কুৰংগনয়নীক লৈ চিন্তাত টোপনি হৰিল ৰজাৰ, অত্যাচাৰী মানৰ কবলত পৰিলে কি হ’ব আলাসৰ লাড়ু কুৰংগনয়নীৰ৷ আস! কোনোপধ্যেই এয়া হ’বলৈ দিব নোৱাৰি৷ ওৰে নিশা চিন্তিত হৈ পুৱাই দৰবাৰ তলব কৰিলে মহাৰাজ জয়সিংহই৷

“আহোম ৰাজ্যলৈ কটকী পঠোৱা হ’লনে মন্ত্ৰীবৰ?”

“হয় মহাৰাজ নিশাই কটকীক পত্ৰ সহিত আহোম ৰাজ্যলৈ প্ৰেৰন কৰা হ’ল৷”

ৰাজদৰবাৰত আলোচনা চলি থাকোঁতেই চন্তৰিয়ে খবৰ দিলেহি উধাতু খাই,

মান আহি মনিপুৰৰ ভিতৰ সোমালহি৷ উপায়ন্তৰ মনিপুৰি ৰজাই তৎক্ষনাত সিদ্ধান্ত লৈ সপৰিবাৰে ত্যাগ কৰিলে মনিপুৰ৷ থিতাপি ল’লেহি কাছাৰ দেশত৷
*************************************
আহোম ৰাজসভা৷ স্বৰ্গদেউ ৰাজেশ্বৰ সিংহ উপবিষ্ট সিংহাসনত৷ চাৰিউকাষে বহি আছে মন্ত্ৰী, সেনাপতিকে আদি কৰি পাৰিষদবৰ্গ৷ আদেশ দিলে স্বৰ্গদেউৱে মনিপুৰৰ কটকীক ৰাজসভালৈ আনিবলৈ৷ আঁঠুলৈ কটকীয়ে স্বৰ্গদেউক জনালে মনিপুৰি ৰজাৰ সম্ভাষণ৷ স্বৰ্গদেউৰ আজ্ঞা লৈ কটকীয়ে মনিপুৰী কটকীয়ে কৈ গ’ল মনিপুৰ ৰাজ্যৰ দুদৰ্শা৷ কিদৰে মান সেনাক ভেটিবলৈ অপাৰগ হৈ আহোম সেনাৰ সহায় বিচাৰিছে মনিপুৰী ৰজাই৷

সকলো বতৰা লৈ স্বৰ্গদেউৱে আদেশ কৰিলে সসন্মানে কটকীক আশ্বাসৰ বাতৰি দি ওভটাই পঠাবলৈ৷

কটকী বিদায় দি স্বৰ্গদেউৱে মন্ত্ৰী গেন্ধেলা বৰুৱা আদেশ কৰিলে মনিপুৰলৈ ৰণুৱা পঠাই মনিপুৰক মানৰ হাতৰ পৰা উদ্ধাৰৰ নিমিত্তে৷
আদেশ পালি হৰনাথ ভিতৰুৱাল ফুকনক সেনাপতি পাতি মানক ৰুধিবলৈ মনিপুৰলৈ সেনা পঠোৱাৰ দিহা হ’ল, চমুবাট ধৰি চৰাইদেউ পাহাৰৰ মাজেৰে হাবি জংঘল কাটি সেনা আগবাঢ়োতেই নৰিয়াত পৰি, সাপে খাই বহু সেনাৰ মৃত্যু হোৱাৰ বতৰাই স্বৰ্গদেউক বাধ্য কৰিলে মনিপুৰ গৈ নাপাওঁতেই বাকী থকা বাকী থকা ৰণুৱা ঘূৰাই আনিবলে৷ যুঁজ নোহোৱা যুঁজখনৰ নাম ৰৈ গ’ল “লতাকটা ৰণ৷”
ইফালে আহোম সেনা গৈ নোপোৱাত মনিপুৰৰ বল টুটি আহিল মানক ভেটিবলে কাৰেং এৰি কাছাৰ দেশত থিতাপি লোৱা মনিপুৰি ৰজাৰ পৰা স্বৰ্গদেউ ৰাজেশ্বৰ সিংহলৈ ঘনে বাৰ্তা আহিল৷
এইবাৰ স্বৰ্গদেউৱে গেন্ধেলা বৰুৱাক সেনাপতি পাতি পুনৰ মনিপুৰ ৰক্ষাৰ বাবে সহায় পঠিয়ালে৷ সেনাপতি বাব লৈ কীৰ্তিচন্দ্ৰ বৰবৰুৱা নাম লোৱা সেনাপতিয়ে ৰহাতে মন্মথ নগা বৰাৰ নেতৃত্বত দহহেজাৰ সৈন্যৰ দল ৰজা জয়সিংহক দি আগুৱাবলৈ দিলে৷ “মিৰাপ” নদীৰ কাষতে কোঁঠ মাৰি মনিপুৰলে আগুৱাই গ’ল আহোম সেনা৷ হিলদল ভাঙি আহোম সেনা অহাৰ বতৰা পাই মান সেনাই মনিপুৰ এৰি পলাই পত্ৰং দিলে৷ স্বৰ্গদেউ ৰাজেশ্বৰ সিংহৰ কৃপাত মনিপুৰ ৰাজ জয়সিংহই সিংহাসন ঘূৰাই পালে৷ কৃতজ্ঞ হ’ল আহোম ৰজাৰ ওচৰত৷
এই উপকাৰৰ কৃতজ্ঞতা জনাবলৈ কিন্তু ৰজা জয়সিংহই নাপাহৰিলে৷


ভেকচিনৰ কাৰ্য্যকাৰিতাঃঃ Vaccine Efficacy

ভেকচিনৰ কাৰ্যকাৰিতাঃঃ Vaccine Efficacy

          দীপক দাস


লেটিন ভাষাৰ vacca শব্দৰ অৰ্থ হল গৰু । ভেকচিন বুলিলে মৃত বা দূৰ্বল ৰোগ সৃষ্টিকাৰী ৰোগাণুক যেনে ভাইৰাছ বুজা যায় ।  মানৱ দেহত ভেকচিন সুমুৱাই দিলে ৰোগ প্ৰতিৰোধী এন্টিবডীৰ সৃষ্টি হয় । ইয়ে মানৱ দেহক সেইবিধ ৰোগাণু তথা সেই ৰোগাণুয়ে সৃষ্টি কৰা ৰোগৰ বিৰুদ্ধে সুৰক্ষা প্ৰদান কৰে । কোনো এক বিশেষ বেমাৰৰ সফল নিৰ্ভৰযোগ্য ভেকচিন বিকাশ তথা তৈয়াৰ কৰিবলৈ দীৰ্ঘ দিনীয়া গৱেষণাৰ প্ৰয়োজন হয় । দহ পোন্ধৰ বছৰ পৰ্য্যন্ত লাগিব পাৰে । নতুন মহামাৰী বা অতিমাৰীৰ ক্ষেত্ৰত ততাতৈয়াকৈ ভেকচিন তৈয়াৰ কৰিব লগা হয় বাবে কিছু অনিশ্চয়তাৰ সম্ভাৱনা নুই কৰিব নোৱাৰি । চৰকাৰী সংস্থা Central Drugs Standard Control Organisation (CDSCO) নতুন ভেকচিনৰ অনুমোদন তথা ভেকচিন সম্পৰ্কীয় কাম কাজ তদাৰক কৰে । 

ভেকচিন বিকাশ তথা তৈয়াৰৰ প্ৰথম পৰ্যায় হৈছে Pre Human Trial. এই পৰ্যায়ত ৰোগ সৃষ্টিকাৰী ৰোগাণু চিনাক্ত কৰা হয় আৰু জন্তু যেনে বান্দৰ বা নিগণি আদিৰ ওপৰত হ'ব লগা নতুন ভেকচিনটোৰ প্ৰভাৱ অধ্যয়ন কৰা হয় । এই পৰ্যায়ত সফল হ'লে দ্বিতীয় পৰ্যায়লৈ যাবলৈ অনুমতি দিয়া হয় । অনুমতি দিয়ে CDSCO য়ে ।

দ্বিতীয় পৰ্যায় হৈছে Human Trials. এই পৰ্যায় Phase-I, Phase-II, Phase-III আৰু Phase-IV নামৰ চাৰিটা স্তৰ আছে ।

Phase-I স্তৰত এশতকৈ কম ইচ্ছুক প্ৰাপ্তবয়স্ক ব্যক্তিৰ দেহত ভেকচিন প্ৰয়োগ কৰি ভেকচিনৰ প্ৰভাৱ অধ্যয়ন কৰা হয় । ৰোগ প্ৰতিৰোধী এন্টিবডীৰ সৃষ্টি হৈছেনে নাই তথা পাৰ্শ্বক্ৰিয়া বা Side Effect ৰ বিষয়ে তথ্য আহৰণ কৰা হয় । Phase-I ৰ সফলতাৰ ভিত্তিত Phase-II ৰ অনুমোদন দিয়া হয় ।

Phase-II স্তৰত কেইবাশ ব্যক্তিৰ দেহত ভেকচিন প্ৰয়োগ কৰা হয় । এই ব্যক্তি সকলৰ মাজত বিভিন্ন ৰিস্ক গ্ৰুপ যেনে উচ্চ ৰক্তচাপ, মধুমেহ আদি ৰোগত ভুগি থকা ব্যক্তিসকলৰ অন্তৰ্ভুক্তি নিশ্চিত কৰা হয় । ভেকচিনৰ ৰোগ প্ৰতিৰোধ ক্ষমতা তথা বিভিন্ন ৰিক্স গ্ৰুপৰ ব্যক্তিৰ ক্ষেত্ৰত সাম্ভাব্য পাৰ্শ্বক্ৰিয়া আদি বিতংকৈ অধ্যয়ন কৰা হয় । Phase-II স্তৰৰ সফলতাৰ ভিত্তিত Phase-III স্তৰৰ অনুমোদন দিয়া হয় ।

Phase-III ত বহু হাজাৰ বা লাখ লোকৰ ওপৰত ভেকচিন প্ৰয়োগ কৰা হয় । এই স্তৰত কিছু সময় লাগে । Phase-III ৰ সফলতাৰ ভিত্তিত ভেকচিন বিধক স্থায়ী অনুমোদন দিয়া হয় । নতুন মহামাৰী বা অতিমাৰীৰ ক্ষেত্ৰত Phase-III চলি থাকোতেই জৰুৰীকালীন ব্যবহাৰৰ বাবে তদৰ্থ অনুমতি দিয়া হয় । এই স্তৰত ভেকচিনৰ ৰোগ প্ৰতিৰোধী ক্ষমতা সাৱ্যস্ত কৰাৰ উপৰিও সাধাৰণ পাৰ্শ্বক্ৰিয়া তথা বিৰল পাৰ্শ্বক্ৰিয়া সম্বন্ধে তথ্য আহৰণ কৰা হয় । এই স্তৰতে ভেকচিন কাৰ্যকাৰিতা বা Vaccine Efficacy ৰ মূল্যায়ন কৰা হয় । Vaccine Efficacy মূল্যায়ন কৰা প্ৰক্ৰিয়া তলত অতি সৰলভাৱে বাখ্যা কৰিবলৈ চেষ্টা কৰা হৈছে । 

ধৰাহল Phase-III ত বিশ হাজাৰ লোকক ভেকচিন দিবলৈ থিৰাং কৰা হ'ল । এই বিশ হাজাৰ লোকক দুটা ভাগত ভগোৱা হয় । প্ৰত্যেক ভাগতে দহ হাজাৰ । প্ৰথম দহ হাজাৰক ভেকচিন দিয়া হয় । দ্বিতীয় দহ হাজাৰক ভেকচিনৰ সলনি অনিষ্ট নকৰা পানী বা চেলাইন দিয়া হয় কিন্তু কোৱা হয় তেওলোককো ভেকচিন দিয়া হৈছে । দুয়ো ভাগৰ মুঠ বিশ হাজাৰ লোকে ভাবে যে তেওঁলোক সকলোৱে ভেকচিন লৈছে । ইয়াক Placebo Effect বোলে । ভেকচিন দিয়া জনেহে জানে কাক ভেকচিন দিয়া হৈছে কাক দিয়া হোৱা নাই ।

ভেকচিনৰ প্ৰভাৱ সম্বন্ধে তথ্য আহৰণ কৰা হয় । ভেকচিন লোৱাৰ পিছতো ৰোগত আক্ৰান্ত হোৱা তথা পাৰ্শ্বক্ৰিয়াত ভোগা লোকৰ সংখ্যা নিৰ্ণয় কৰা হয় ।

ধৰা হল -

X=ভেকচিনৰ সলনি চেলাইন দিয়া দহহাজাৰৰ মাজত ৰোগত আক্ৰান্ত তথা পাৰ্শ্বক্ৰিয়াত ভোগা লোকৰ মুঠ সংখ্যা ।

Y=ভেকচিন দিয়া দহ হাজাৰৰ মাজত ৰোগত আক্ৰান্ত তথা পাৰ্শ্বক্ৰিয়াত ভোগা লোকৰ মুঠ সংখ্যা । 

যদি X=Y তেনেহলে সিদ্ধান্ত এয়ে যে ভেকচিন দিয়া নিদিয়াৰ মাজত কোনো পাৰ্থক্য নাই । গতিকে Vaccine Efficacy শূন্য শতা্ংশ ।

যদি Y=0 তেনেহলে সিদ্ধান্ত এয়ে যে ভেকচিন ললে আক্ৰান্ত নহয় আৰু ভেকচিন  নললে আক্ৰান্ত হয় । গতিকে Vaccine Efficacy 100%.

সাধাৰণতে X ৰ তুলনাত Y বহুত সৰু । গণিতৰ ভাষাত Vaccine Efficacy VE ৰ ফৰ্মুলা তলত দিয়া ধৰণৰ

VE = { ( X - Y )/X }100%
      = {(1 - Y/X )} 100%

এটা ভেকচিনৰ ক্ষেত্ৰত 

X=162 অৰ্থাৎ ভেকচিনৰ সলনি চেলাইন পোৱা কিন্তু ভেকচিন পাইছো বুলি মনোবৈজ্ঞানিক ভাৱে বিশ্বাস কৰা বা Placebo Effect ৰ অধীনত আক্ৰান্তৰ মুঠ সংখ্যা ১৬২ ।

Y=8 অৰ্থাৎ সচাকৈ ভেকচিন লোৱা লোকৰ মাজত আক্ৰান্তৰ মুঠ সংখ্যা ৮

গতিকে Vaccine Efficacy  VE হ'ব

VE = {(162 - 8 )/162} 100% = 95%

Pfizer ৰ ভেকচিনৰ VE 95%
Modern a ৰ ভেকচিনৰ  VE 94%
Covishield ৰ VE 67% 

মন কৰিবলগীয়া যে Vaccine Efficacy VE এটা পাৰিসাংখ্যিক পেৰামিটাৰ বা স্থিৰাংক । বহু লোকৰ সমষ্টি বা Population ৰ ওপৰত ভেকচিনৰ প্ৰভাৱৰ বিষয়ে ধাৰণা কৰাত সহায়ক । এজন বিশেষ ব্যক্তিৰ ওপৰত ভেকচিনৰ প্ৰভাৱ যেনে ৰোগ প্ৰতিৰোধ ক্ষমতা পাবনে নাই বা পাৰ্শ্বক্ৰিয়া হ'ব নেকি এই বিষয়ে শুদ্ধ ধাৰণা কৰিব নোৱাৰি । অনিশ্চয়তা তথা সম্ভাৱনাৰ বিষয়েহে ধাৰণা কৰিব পাৰি । Uncertainty and Probability তত্বৰ কথা আহি যায় । ইয়াৰ উপৰিও জাতিগত বৈশিষ্ট্য, লিংগ পুৰুষ নে মহিলা, বয়স, ভাইৰাছৰ মিউটেন্ট ভেৰিয়েচন, বতৰ আৰু জলবায়ু, খাদ্যাভাষ আদিয়ে কেনেদৰে প্ৰভাৱ পেলাব পাৰে সেয়া স্পষ্ট নহয় ।

বিশেষ দ্ৰষ্টব্য : Drishti IAS Coaching ৰ প্ৰতিষ্ঠাপক Dr Vikas Divyakriti ছাৰৰ এটি ইউটিউবত উপলব্ধ ভিডিঅ'ৰ আধাৰত তৈয়াৰ কৰা এই পোষ্টটোত যদি কিবা ভুল ভ্ৰান্তি হৈছে দয়াকৰি তথ্যসহকাৰে আঙুলিয়াই দিলে কৃতজ্ঞ হম ।

মেদ মচলাবিহীন এটা সত্য কাহিনীঃ জধলা সি

মেদ মচলাবিহীন এটা সত্য কাহিনীঃ জধলা সি 
--------------------------------------------------------
                              জয়ন্ত আকাশ বৰ্মণ

মহান চিকটা বুলি তাৰ এটা সুনাম আছে। অফিছত কোনোবাই যদি ৰঙা চাহৰ পাৰ্টীও দিয়ে, সিদিনাখন সি আৰু লাঞ্চ নকৰে। আৰু, অফিছত কোনোবাই যদি চিংৰা চাহৰ পাৰ্টী দিয়াৰ কথা থাকে, সিদিনা সি ৰাতিপুৱা ব্ৰেকফাষ্ট কৰিও নাহে।
অফিছলৈ আহোঁতে সদায় সি উৱঁ‌লি যোৱা চোলা এটাৰ লগত ক'লা ফটা পেন্ট এটা পিন্ধি আহে। বাথৰূমত সোমাই সি ভাল চোলা এটা পিন্ধি লয়, আৰু ছুটীৰ সময়ত আকৌ উৱলা পোচাকযোৰ পিন্ধি চোলাটো মোৰেই কাপ ব'ৰ্ডত থৈ যায়। সি  অফিছৰ মোৰ ব্যক্তিগত পিয়ন। আমাৰ আড্ডাৰ সি এটা আচৰিত প্ৰজাতিৰ নমুনা। তাৰ কাৰ্পণ্য আমাৰ কেতিয়াবা বিৰক্তি আৰু কেতিয়াবা হাস্যৰসৰো উৎস। 
টেবুলত তাৰ কেজুৱেল লিভৰ দৰ্খাস্তখন পালোঁ। সন্ধিয়া মই তাৰ ঘৰলৈ গ'লো। বেমাৰ হ'লেও সি কেতিয়াও দৰৱ কিনি নাখায়। টকাবোৰ কেৱল সাঁচিহে থয়।ইফালে  ইয়াত ডেংগুৰ অত্যাচাৰ। গতিকে খবৰ কৰিবলৈ প্ৰথমবাৰৰ বাবে সিদিনা  সন্ধিয়া মই তাৰ ঘৰলৈ গ'লো। মই তাৰ কেৱল গাওঁখনৰ নামহে জানিছিলোঁ। দোকান এখনত মই তাৰ ঠিকনাটো সুধিলো। 
দোকানীজনে ঘৰটো ভুলকৈ দেখুৱাই দিলে। যিটো ঘৰ দেখুৱাই দিলে, সেইখন এখন অনাথ আশ্ৰমহে আছিল।  
মই উভটি আহিলোঁ।দোকানীজনক পুণৰ সুধিলোঁ, এই যে ••• অফিছত কাম কৰে মানস ভূঞা, তেখেতৰ ঘৰটোহে সুধিছো। মই তেখেতৰ অফিছৰেই।দোকানীজনে ক'লে- হয়, মই আপোনাক তেখেতৰ ঘৰেই দেখুৱাইছো। সৰুতেই মাক দেউতাকক হেৰুওৱা তেখেতে আপোনালোকৰ অফিছত চাকৰি পায়েই সেইখন অনাথ আশ্ৰম খুলিলে। নিজেও থাকে। নিজৰ দৰ্মহাৰেই চলায় বিছজনীয়া আশ্ৰমখন। এজন শিশুৰ গা বেয়া আছিল যোৱাকালি। আজি ৰাতিপুৱাই তেখেতে তাক গুৱাহাটীৰ ডক্টৰৰ ওচৰলৈ লৈ গৈছে। আমিও সামান্য পইচা দি সহায় কৰিছোঁ‌। 
মই দোকানীজনৰ বাঁহৰ চাং খনত বহি পৰিলোঁ। নাতিদূৰত অসম আৰ্হিৰ পৰিপাটী অশ্ৰমখনৰ চোতালত কেইজনমান শিশুৱে ৰেল ৰেল খেলি আছে। এজন শিশুৱে কাগজৰ এখন উৰাজাহজ উৰাই আছিল। 

পৃথিৱীখন ভাল। 

মানস পিয়ন সঁ‌চাকৈয়েই এটা আচৰিত প্ৰজাতিৰ নমুনা।

জধলা কৃপন মানস পিয়ন ধুনীয়া।

মই এদিন চুৰ কৰিছিলোঁ

মই এদিন চুৰ কৰিছিলো

                   ভূষণ তালুকদাৰ

মই আজি কৱলৈ দ্বিধাবোধ নকৰো যে এদিন মই এক চুৰি কাৰ্যত লিপ্ত হৈছিলো । এয়া আজি মোৰ আপোনালোকৰ ওচৰত অকপট স্বীকাৰোক্তি । চুৰিও চুৰি কিন্তু এলা পেচা বিধৰ চুৰি নহয় ।
সম্ভৱত সেয়া প্ৰায় ১৯৯২ চনৰ ঘটনা । মোৰ দেউতাই অসম চৰকাৰৰ কৃৃৃৃষি বিভাগৰ চাকৰিৰ পৰা অৱসৰ গ্ৰহণ কৰিছিল তেতিয়া । সেইসময়ত মোৰ দেউতা শাৰিৰীক ভাৱে একেবাৰে অসুস্থ আছিল । ফলত দেউতাই অৱসৰ গ্ৰহণ কৰাৰ বাবে ইমানদিনে দেউতাই নিয়মিত ভাৱে পাই থকা দৰমহাটো বন্ধ হৈ পৰাত আমি বহুত অসুবিধাত পৰিছিলো । সেইখিনি সময়ত মই আৰু দাদাই পঢ়ি আছিলো বাবে আমাকো খৰছ দিব লাগে , ঘৰৰ সমস্ত খৰছৰ উপৰিও দেউতাৰ চিকিৎসা ব্যয়ৰ বাবে আৰু বেছি প্ৰয়োজন হয় বহুত টকা । ফলত দেউতাৰ পেন্সনটো বহুদিন নোহোৱাত আমি একপ্ৰকাৰ সমস্যাতে পৰিছিলো । শাৰিৰীক ভাৱে অসুস্থ দেউতাৰ পেন্সনৰ কাম খিনিৰ বাবে দেউতা আৰু মই গুৱাহাটীলৈ বহুদিন গলো যদিও পেন্সন বিভাগৰ বিষয়া বিলাকে প্ৰতিবাৰ নানান অসুবিধা দেখুৱাই আমাক বিমুখ কৰি ওভোটাই পঠায় । এনেদৰে আমি প্ৰায় আঠ মাহমান ধৰি বহুত কষ্ট কৰি বহুত বিভাগীয় ককৰ্থনা খাই হ'লেও দেউতাৰ পেন্সনৰ কামটো আগবঢ়াবলৈ সক্ষম হৈছিলো । কিন্তু আৰু মাত্ৰ এখন কিবা প্ৰয়োজনীয় কাগজৰ বাবে দেউতাই পেন্সনটো পোৱা নাই বুলি আমি জানিব পৰাত সেইসময়ত গুৱাহাটী উচ্চ ন্যায়ালয়ৰ কাষত তথা ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ পাৰত থকা বিভাগীয় কাৰ্যালয়টোলৈ দেউতা আৰু মই এক নিৰ্দিষ্ট সময়ৰ মুৰে মুৰে তাত বাতি কাঢ়িও বহুদিন ধৰি উক্ত কাগজখন উলিয়াব পৰা নাছিলো । এনেকৈয়ে এদিন কাৰ্যালয়টোত গৈ কাগজখনৰ দায়িত্বত থকা কৰ্মচাৰী জনক দেউতাই গৈ অনুৰোধ কৰি কলে যে , এতিয়াৰ পৰা কাগজ খনৰ সংক্ৰান্তত দেউতাই যোৱাৰ পৰিবৰ্তে মোক পঠাব বুলি মোক দেখুৱাই তেখেতক কলে । কৰ্মচাৰীজনেও অৱশ্যে একেবাৰতে মান্তি হৈ মই গলেও হ'ব বুলি আমাক জনালে । সেইদিনাৰ পৰা মই যোৱা আৰম্ভ কৰিলো কাগজখনৰ খৱৰ লৱলৈ বুলি । এনেকৈ প্ৰায় আৰু তিনিমাহ মান যোৱাৰ পিছত এদিন বিষয়া গৰাকীয়ে মই গৈ পোৱাৰ লগে জনালে যে আমাৰ কামটো হৈছে । শুনি মোৰ মনটো প্ৰফুল্লিত হৈ পৰিল । তেখেতে দৰ্জা নথকা একপ্ৰকাৰ ভঙা চিঙা এটা কাঠৰ আলমিৰাৰ পৰা এটা মস্ত ফাইল উলিয়াই আনি এজাপ কাগজৰ মাজৰ পৰা দেউতাৰ প্ৰয়োজনীয় কাগজখন উলিয়ালে । মোৰ মনটো খুব ভাল লাগিল । কিন্তু বিষয়া গৰাকীয়ে মোৰ পিঠিত থপৰিয়াই থপৰিয়াই খুব মৰমৰ সুৰত কব ধৰিলে যে কাগজ খনৰ কামখিনি কৰোতে তেখেতৰ বহুত কষ্ট হৈছে । গতিকে তেওঁক চাহ পানীৰ নামত মই বোলে তেখেতক কিবা এটা দিব লাগে । মই ও বোলো হ'ব দিয়ক , লওঁক এই পঞ্চাছ টকা বুলি তেখেতক এটা পঞ্চাছ টকা যাচিলোঁ । তেখেতে মোক লগে লগে কলে যে, নাই নহ'ব পাচঁঁশ টকা নাপালে মই তোমাক কাগজখন দিব নোৱাৰো । মই তেতিয়া বিবুদ্ধিত পৰিলো কাৰণ মোৰ লগত যে তেতিয়া সিমান টকা নাই । তেখেতক দুইশ টকা দিব পাৰিম বুলি বহুত অনুৰোধ কৰা স্বত্বেও তেখেতে মোৰ কথাক কোনো গুৰুত্ব নিদি কাগজখন সেই ফাইলটোতে পুণৰ ‌থৈ দি উচাত মাৰি কাৰ্যালয়ৰ বাহিৰলৈ গুছি গ'ল । তেওঁ গৈ এখন চাহ দোকানত বহি চাহ খাবলৈ ধৰিলে । তেওঁৰ পিছে পিছে গৈ মই তাতো তেখেতক বহুত অনুৰোধ কৰিলো যদিও তেতিয়া তেওঁ মোক বহুত বেয়া ব্যৱহাৰ কৰি বহুত বেয়া কে ক'লে । বহুত মানুহৰ সম্মুখত ইমান লাজ পালো যে মই কি কৰিম কি নকৰিম তেনেকুৱা লাগিল মোৰ  । তেতিয়ানো হঠাতে কি হ' ল , মোৰ মুৰত এটা বৰ বেয়া বুধি খেলালে । লগে লগে সেই বিষয়া গৰাকীৰ কাৰ্যালয়টোত প্ৰবেশ কৰি  তেখেতৰ টেবিল খনৰ ওচৰতে থকা উক্ত ভঙাচিঙা কাঠৰ আলমিৰাটোৰ পৰা দেউতাৰ কাগজখন থোৱা ফাইলটো সাউত কৰি উলিয়াই আনি কাগজ খন বিচাৰি উলিয়াই হাতত লৈ ফাইলটো পুণৰাই বন্ধ  কৰি আলমিৰাটোত পুণৰাই থৈ মই তাৰ পৰা প্ৰস্থান কৰিলো । মই ফাইলটো উলিওৱাৰ সময়ত কাৰ্যালয়টোত আৰু বহুত মানুহ আছিল যদিও কোনেও মোক গুৰুত্ব দিয়া নাছিল , কিয়নো সেই কাৰ্যালয়টোলৈ মই ইমান বাৰ গৈছো যে মোক দেখি দেখি তেওঁলোক হয়তো অভ্যস্থ হৈ গৈছিল । সেই সময়ত মই কি গুৰুতৰ দোষনীয় কাম কৰিছো সেয়া ভাবিবলৈ মোৰ মগজুৱে একো কাম কৰা নাছিল । মাথোন মোৰ মন -মগজুত একুৰা প্ৰতিশোধৰ হে জুই জ্বলি আছিল তেতিয়া । মই কাগজখন চোৰ কৰি ধৰা পৰিলে মোৰ লগতে দেউতাৰো কি গতি হ'ব সেয়াও এক বিন্দুও ভাবিবলৈ সক্ষম হোৱা নাই । মই তেতিয়া এক বিশ্বজয় কৰি অহাৰ ভাৱ এটা লৈ হে ঘৰলৈ উভটনি যাত্ৰাৰ বাবে ট্ৰেইনত আহি দৌৰা দৌৰিকৈ বহি পৰিলো । কিন্তু ট্ৰেইনখনত বহাৰ অলপ পিছৰে পৰা মই যেন অনুশোচনাত দগ্ধ হ'বলৈ ধৰিলো । মই কি ভুল কাম কৰিলো বুলি ভয়তে মোৰ হাত ভৰি ক্ৰমান্বয়ে কপিবলৈ আৰম্ভ কৰিলে। তেনেকৈয়ে ভয় ভয় কৈ এক অজান আশংকাত কিবা কৈ ঘৰ পালোহি । ঘৰ আহি পোৱাৰ আগতে মই ঠিৰাং কৰি লৈছিলো যে এইবোৰ কথা ঘৰত মই কাকো নজনাও ।কাৰণ শাৰিৰীক ভাৱে অসুস্থ দেউতাই মোৰ এনেকুৱা অপকৰ্মৰ কথা শুনিলে কি অৱস্থা হয় সেয়া ভাবিয়ে ঘৰত কাকো নজনাম বুলি সিদ্ধান্ত লৈছিলো । গতিকে ঘৰত উপস্থিত হৈ মুখত এক কৃৃত্ৰিম হাঁহি লৈ দেউতাক কাগজখন জমা দিলো । সেইদিনা গোটেই নিশাটো মই উজাগৰেই কটাই দিছিলো । তাৰ পৰবৰ্তী সময়ত উক্ত কাগজখন বেংকত জমা দিয়াৰ প্ৰায় এমাহমান পিছতে দেউতাই পেঞ্চন লাভ কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিল ।  পেঞ্চনৰ কামটো হোৱাৰ দিনাহে মই এক স্বস্তিৰ নিশ্বাস পেলাইছিলো । সেইদিনাই মই  ভাবিছিলো যে সেই কাগজখনৰ কাম  আচলতে বহুুদিন  আগতেই  হৈ গৈছিল ,কিন্তু পইচাৰ ধান্দাত হে  আমাক ইমানদিনে  ঘুৰাই পঠাই  আছিল । নহলেনো এখন কাগজ বিভাগৰ ফাইলৰ পৰা  নাইকীয়া হোৱাৰ পিছতো একো হাহাকাৰ নালাগিল হৈ হেতেন নে ! আনহাতে দেউতাই  ২০০৫ চনত ইহ সংসাৰৰ পৰা বিদায় মাগিলে । তথাপিও মোৰ উক্ত অপকৰ্মটোৰ কথা দেউতা বুলিয়ে নহয় ঘৰৰ কাকোৱে আজিলৈকে জনোৱা নাই । অৱশ্যে মোৰ খুৱ ঘনিষ্ঠ  বন্ধু দুই এজনে জানে মোৰ জীৱনৰ অতিকে নিন্দনীয় উক্ত দুস্কাৰ্যটোৰ কথা । 

 ( মোৰ অতীত জীৱনৰ সেই দুষ্কাৰ্যৰ বাবে মই আপোনালোকৰ ওচৰত ক্ষমাপ্ৰাৰ্থী । লগতে মোৰ এতিয়াও ভাবি ভয় লাগে যে , সেই সময়ত যদি উক্ত কাৰ্যালয়টোত চি চি কেমেৰা লগোৱা থাকিল হৈ মোৰ কি গতি লাগিল হৈ তেতিয়া ! )

        

চৰকাৰে মাইক্ৰফাইনেঞ্চৰ ধাৰ মাৰিব কিয়?

চৰকাৰে মাইক্ৰফাইনেঞ্চৰ ধাৰ মাৰিব কিয়?

                    ফনীন্দ্ৰ বৰগোহাঁই


ইলেকচনৰ আগলৈকে সকলো মাইক্ৰফাইনেঞ্চৰ পৰা ঋণ লোৱা সকলো হিতাধিকাৰীৰ ঋণ মাফ কৰিম বুলি চৰকাৰখনে নিৰ্বাচনী বৈতৰণী পাৰ কৰিলে। মহিলা ভোটাৰক ঋণ মাফৰ ইছুটোৱে ব্যাপকভাৱে আকৰ্ষিত কৰিছিল। চৰকাৰৰ পক্ষত মহিলাসকলে যথেষ্ট পৰিমাণে ভোট দিলে। 
নিৰ্বাচনৰ আগত সকলোকে ঋণ মাফ কৰিম বুলি কোৱা চৰকাৰ খনে ম‌ই আগতে ধাৰণা কৰাৰ দৰে ঋণ মাফৰ সলনি সুত মাফ কৰিবলৈহে চিন্তা-চৰ্চা কৰি থকা দেখিবলৈ পোৱা গৈছে।

এতিয়া কথা হ'ল চৰকাৰে মাইক্ৰফাইনেঞ্চৰ ঋণ মাফ কৰিব কিয়? শেহতীয়া তথ্য অনুসৰি ক্ষুদ্ৰ ঋণৰ ১২,৪০০ কোটি ঋণ বৰ্তমান হিতাধিকাৰীৰ অনাদয় হৈ আছে বা হিতাধিকাৰীৰ হাতত আছে। ইয়াৰে ৫০% বন্ধন বেঙ্কৰ । ১০% লোকৰ হাতত আছে ১,০০,০০কৈ অধিক ধন। গড় হিচাপত ৪৫,০০০ কৈ টকা হিতাধিকাৰীৰ ওচৰত আছে। দুটা কৰ'না কালত জৰ্জৰিত অৰ্থনৈতিক মন্দাৱস্থাৰ পৰিপ্ৰেক্ষিতত ইমান কোটি টকাৰ ঋণ চৰকাৰে কেনেকৈ ৰেহাই দিব। ৰেহাই দিব‌ই বা কিয়? ম‌ই আগতে ধাৰণা কৰা মতে চৰকাৰে কেৱল সুত ৰেহাই দিবলৈহে গুণাগথা কৰি আছে। মুঠতে নিৰ্বাচনৰ আগত দিয়া প্ৰতিশ্ৰুতি অনুসৰি সাপো নমৰক লাঠীও নাভাগগ নিচিনাকৈ এই সকল লোকক সাময়িক সকাহ দিবলৈ চেষ্টা কৰা যেন লাগিছে। 

মাইক্ৰফাইনেঞ্চৰ ধন লোৱা একেবাৰে নগন্য সংখ্যক লোকেহে উৎপাদনমুখী কামত ধন বিনিয়োগ কৰি সময়মতে ধাৰ মাৰি চচ্ছল জীৱন অতিবাহিত কৰিছে আৰু আৰ্থিকভাৱে লাৱাম্বান্বিত হৈছে। ইয়াৰ বিপৰীতে চকুৰ আগত সততে দেখি থকা কিছুমান দৃশ্য দেখিলে এনে লাগে যেন চৰকাৰে ঋণ/ সুত মাফ কৰিব কিয়? ইয়াৰ কেইটামান উদাহৰণ দিছোঁ। মাইক্ৰফাইনেঞ্চৰ টকাৰে মহিলাসকলে কি কি কৰিছে কেইটামান উদাহৰণ দিছোঁ।

১/আগতে সদায় খৰিত ভাত ৰন্ধা গৃহিনীয়ে এতিয়া খৰিত ভাত ৰান্ধিব নোৱৰা হ'ল। ঘৰ ক'লা পৰিব। বাচন- বৰ্তন ক'লা হ'ব।

২/পীৰাত বহি ভাত খোৱা মানুহে এতিয়া ডাইনিঙত টেবুলত ভাত খোৱা হ'ল। এতিয়া পীৰাত বহি ভাত খালে ভাত হজম নোহোৱা হ'ল।

৩/বহুতো মহিলাই ঋণৰ টকা আন লোকক অধিক  হাৰত সুতলৈ দিয়ে। ফলত এচাম লোকে সুত ভৰি ভৰি অৰ্থনৈতিক ভাৱে কোঙা হৈ পৰিছে। 

৪/ঋণৰ টকাৰে অপ্ৰয়োজনীয়ভাৱে ঘৰৰ আচবাব ক্ৰয় কৰিছে। শেষত ঋণ প্ৰদানকাৰী বেঙ্কসমূহক সময়মতে সুত দিব নোৱাৰি আকৌ গাঁৱৰ মহাজন আদিৰ পৰা অধিক হাৰত সুত লৈ ধাৰ মাৰিব লগীয়া হৈছে।
 
এইক্ষেত্ৰত ঋণ প্ৰদানকাৰী বেঙ্কসমূহৰো কিছু দায়িত্ব থকা উচিত বুলি মই ভাবোঁ। ঋণৰ টকা ক'ত খটুৱাইছে; কি কাৰণে ঋণ প্ৰদান কৰিব আদি বিষয়সমূহত বেঙ্কসমূহে গুৰুত্ব প্ৰদান কৰিব লাগে। ঋণ প্ৰদানৰ ক্ষেত্ৰত সুস্পষ্ট নীতি থকা দৰকাৰ।

চৰকাৰে ঋণ মাফ কৰিব বিচাৰিছে ইয়াত কোনো আপোনাৰ বা মোৰ ক'ব লগীয়া নাই। কিন্তু সাধাৰণ জনতাৰ ওপৰত , মধ্য বিত্তৰ ওপৰত মাধমাৰ সোধাই অত্যাৱশ্যকীয় সামগ্ৰীৰ ওপৰত কৰৰ বোজা জাপি দি ঋণ মাফৰ কোনো যুক্তি থাকিব নোৱাৰে। 

অৱশ্যে এই কৰ'না অতিমাৰীৰ বাবে একেবাৰে খাতি খোৱা লোকসকল যিসকলে দৈনিক হাজিৰা কৰি দৈনিক খায়, তেনে লোকক ঋণ মাফ কৰিব নে সুত মাফ কৰিব সেইটো চৰকাৰে বিবেচনা কৰি চাব লাগে। অৰ্থাৎ যিসকলক সঁচাকৈয়ে সুত মাফৰ প্ৰয়োজন আছে তেনে লোককহে সুত মাফৰ আওতালৈ আনিব লাগে। আৰ্থিকভাৱে সবল  হিতাধিকাৰীক সুত ৰেহাইৰ কোনো যুক্তি নাই।

                  ফণীন্দ্ৰ বৰগোহাঁই
                  বোকাজান, কাৰ্বি আংলং

ভূৱা আই. বি. অফিচাৰ

ভূৱা আই. বি. অফিচাৰ

             উজ্জ্বল দীপলু গগৈ

(যোৰহাটত ধৰা পৰা ভুৱা মেজিষ্ট্ৰেটৰ দৰে একেই কাহিনী এটা)


সেইসময়ত আমি মাষ্টাৰ্চ ডিগ্ৰীৰ লাষ্ট চেমিষ্টাৰৰ ছাত্ৰ৷ এদিনাখনৰ কথা, ক্লাচ একমান বজাত শেষ হোৱাত হোষ্টেললৈ আহি ফিল্ডতে বহি লৈ হোষ্টেলৰ সন্মুখেৰে পাৰ হৈ যোৱা ছোৱালীবোৰক 'মাইনা বিয়া পাতিম
সোণৰ খাৰু বনাই দিম তোমাৰ-মোৰ সুখৰ সংসাৰ'

ইত্যাদি চিঞৰি জোকাই আছিলোঁ৷ ঠিক তেনেতে ৰাস্তাইদি গৈ থকা মানুহ এজন হঠাৎ হোষ্টেললৈ সোমাই আহিল৷ পিন্ধনত তেখেত খুব  পৰিপাটী আছিল; ফুল শ্লীভ চাৰ্ট, কাঢ়া ইস্ত্ৰী কৰা পেণ্ট, পলিচ কৰা জোতা, চকুত দামী চশমা, ডিঙিত টাই এডাল৷ হাতৰ ঘড়ীটো দেখিলেই দামী বুলি গম পোৱা গৈছিল, চুলিখিনি চাইডব্ৰাচ৷ আমি প্ৰথমে হোষ্টেলৰ কোনোবা ল'ৰাৰ অভিভাৱক বুলি ভাবি ছোৱালী জোকোৱা বন্ধ কৰিছিলোঁ কিন্তু ওচৰলৈ আহি যিডাল গোজৰণি মাৰিলে আমি থতমত খাই গ'লো৷ 'Eve teasing is an offence and punishable under অমুক তমুক বুলি এসোপামান কিবাকিবি কৈ কৈ হাতৰ টিপতে চাৰ্টৰ জেপৰপৰা অশোক চক্ৰ সম্বলিত আই-কাৰ্ড এখন দেখুৱাই নিজকে Intelligence Bureu, Northeastern Regional Deputy Head বুলি আমাৰ আগত কোৱাৰ লগে লগে আমাৰ বুকু কেইখন চিৰিঙকে মাৰিলে৷ আমাক আত্মপক্ষ সমৰ্থন কৰিবলৈ কথা কোৱাৰ সুযোগ নিদি তেখেতে ম'বাইল এটা উলিয়াই মুখ মেলি আআআ কে চাই থকা আমাৰ কেইটাৰ ফটো এখন খিচিককে মাৰি কাৰোবালৈ ফোন লগাই ক'বলৈ আৰম্ভ কৰিলে, "Yes I caught some of them red handed...I got some proof too, yes yes they were teasing the girls, send the van quickly......৷" 
আমাৰ সেই সময়ত বিহু ফাটি গৈছিল, IB অফিচাৰে ছোৱালী জোকাই থাকোঁতে ধৰিছে, ধেমালি কথা নেকি!
আমি ভঙা ভঙা মাতেৰে তেখেতক বুজাইছোঁ হে বুজাইছোঁ 'গুৱাহাটী ইউনিভাৰ্চিটী ম্যে য়্যে এক পৰম্পৰা হ্যে লড়কী জোকানেকা……লড়কী ভ্যী লড়কা কৌ অকলে মিলনে চে জোকাতা হ্যে আৰু লড়কা লৌগ ভ্যী জোকাতা হ্যে৷'

কিন্তু যিমানেই বুজাওঁ তেখেতে সিমানেই আইন, অপৰাধৰ কথা ক'বলৈ যায়৷ শেষত যেনিবা কিবা এটা বুজি পাইছিল তেখেতে; নেক্সট টাইম তেনেকুৱা নকৰিবলৈ কৈ চাহ খাবলে আমাৰপৰা দুশ টকা এটা লৈ তেওঁ ৰাস্তালৈ বুলি খোজ দিলে৷ আমিও স্বস্তিৰ  নিশ্বাস এৰিলোঁ, যি কি নহওঁক দুশ টকাতে কেচ চেটেপ লাগিল৷
     কিন্তু হঠাৎ, আমাৰ মনত সন্দেহ হ'ল৷ চাল্লা IBৰ অফিচাৰে ছোৱালী জোকোৱা কেচ চাবলৈ কিয় আহিব হে৷ অলপ চেতনা জাগিল আমাৰ মনত৷ মানুহজন তেতিয়া প্ৰায় দুশ মিটাৰমান গৈছিলহে হোষ্টেলৰপৰা ওলায়৷ আমি কেইটাই তেখেতৰ পাছ ল'বলৈ দৌৰ দিলোঁ৷ হঠাৎ মানুহটোৱে পাছলৈ এবাৰ চাই প্ৰথমে খৰখোজ, তাৰপাছত চুপাৰ স্পীডত দৌৰ দিবলৈ আৰম্ভ কৰিলে৷ ৰেচ এখন আৰম্ভ হ'ল; আগফালৰপৰা আহি থকা কোনোবা দুটামানে আমাৰ 'ধৰ ঐ তাক ধৰ' বুলি কোৱা চিঞৰ শুনি আগভেটি ধৰাত সি এইবাৰ দৌৰ দিলে পুৰণা আৰ্টচ বিল্ডিঙৰ মাজেৰে৷ পাছে পাছে আমাৰ দৌৰ চলি থাকিল৷ কি কৰোঁ কি নকৰোঁকৈ এইবাৰ সি 'বিশ পইছা' (গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পুৰণা আৰ্টচ বিল্ডিংৰ এটুকুৰা জনপ্ৰিয় ঠাই) ৰ ওচৰ পাই পুনৰ বাওঁহাতেৰে দৌৰ দি আছুৰ অফিচৰ ওচৰ পালেগৈ৷ আমাৰ ল'ৰাবোৰো এটা এটাকৈ গোট খাইছিল৷ খেদনৰ কোবত এইবাৰ সি কোনোবা এটাৰ গাৰ ওপৰেৰে জাঁপ মাৰি গৈ বাস্কেটবল কৰ্টত পৰিলগৈ৷ তাতে কোনোবা এটাই গবা মাৰি তাক ধৰাত সি লৰচৰ কৰিব নোৱাৰি তাতেই লুটি খাই পৰিল৷ 
     জেৰা কৰিবৰ বাবে মানুহটোক ছাত্ৰ জিৰণি কোঠাত সোমোৱাই লোৱা হ'ল৷ প্ৰথমে সি IBৰ মানুহ বুলি লম্ফজম্ফ কৰি আছিল যদিও চৰ দুটামান খোৱাৰ পাছত IBৰপৰা Assam Policeৰ আণ্ডাৰগ্ৰাউণ্ড পুলিচলৈ নামিল৷ সেই সময়তে তাৰ পকেটৰপৰা কোনোবা এটাই চাৰিখনমান কিবাকিবি আই-কাৰ্ড খুচৰি পাইছিল৷ আৰু দুটা চৰ পৰাৰ পাছত সি ওলালগৈ CIDৰ ট্ৰেইনিঙ পিৰিয়ডত থকা মানুহ৷ আৰু অলপমান মৰমত কথা পতা পাছত সি ক'লেগৈ সি বোলে নিজকে অফিচাৰ এজনৰ ফিলটো ল'বলৈ বিচাৰিছিল৷ পুলিচ মাতি তাক গতাই দিয়া হৈছিল৷ পুলিচে কি অনুসন্ধান কৰিলে নাজানোঁ, গধূলিলৈ থানাৰপৰা আমালৈ ফোন আহিছিল৷ 
"বেটা IB অফিচাৰ কোনোবা ফাঁচীবজাৰৰ মাৰৱাৰী বেপাৰীৰ পাউডাৰ খোৱা পুতেক ওলাইছিল৷"

জীৱনৰ ডুখৰীয়া স্মৃতি

জীৱনৰ ডুখৰীয়া স্মৃতি

                      শ্ৰীমতী কমলা দাস


আমি ছোৱালী হাইস্কুলত পঢ়ি থাকোঁতে, কিতাপখনৰ আকাৰৰ আহল বহল বুক কভাৰেৰে, প্ৰতিদিনৰ কিতাপ বহি বোৰ মেৰাই লৈ ,বুকুত সাৱটি স্কুললৈ খোজ লৈছিলোঁ খালি ভৰিৰে। আমাৰ দিনত স্কুলত কোনেও চেণ্ডেল পিন্ধি নাহিছিল। স্কুলত চেণ্ডেল পিন্ধি যাব নাপায় বুলি সেই সময়ত সকলোৱে ভাবিছিল বা বিশ্বাস কৰিছিল। ৰঙ বিৰঙৰ বুক কভাৰেৰে মেৰিয়াই কিতাপ বহী এবোজা বুকুত সাৱটি, ইউনিফৰ্মৰ মেখেলা চাদৰ যোৰ পিন্ধি, হাইস্কুলত পঢ়া সকলো ছোৱালীয়েই জল'প জল'প কৈ খোজ কাঢ়ি আহিছিল। বেছিভাগ ছোৱালীয়ে দুদলীয়া বেণী গুঠি আগফালে পেলাই লৈছিল। কিছুমানে এডাল বেণী গুঠি পিছফালে ৰাখিছিল। ইউনিফৰ্মৰ মেখেলা চাদৰ জোৰৰ সৈতে বেণী গুঠি অহা ছোৱালী বোৰ বৰ ধুনীয়া লাগিছিল। ৰবিবাৰে নিজে নিজেই ইউনিফৰ্ম বোৰ ধুই, ভাতৰ মাৰ দি শুকুৱাই জাপি জুপি গাৰুৰ তলত থৈ খমখমীয়াকৈ লোৱা মেখেলা চাদৰ যোৰ, সোমবাৰে বৰ আগ্ৰহেৰে পিন্ধিছিলো আমি! 

গৰম দিনত প্ৰায়বোৰ ছোৱালীয়ে ৰাতিপুৱাৰ ভাগত পথাৰত গৈ কেইঘণ্টামান ৰুৱা ৰুই হে স্কুল আহিব পাৰিছিল। পথাৰৰ পৰা আহি গা টো ধুই লৰালৰিকৈ পইতা ভাত একাহী খাই, প্ৰায় চাৰি পাঁচ কিলোমিটাৰ খোজ কাঢ়ি আহিব লাগিছিল স্কুললৈ। কিছুমানে টো আঠ দহ কিলোমিটাৰ পৰ্যন্ত দূৰৰ পৰা খোজ কাঢ়ি আহিছিল স্কুললৈ। 

আমাৰ প্ৰথম ক্লাছ টো আৰম্ভ হৈছিল ইংৰাজী সাহিত্যৰে। দ্বিতীয় ক্লাছটো আছিল বিজ্ঞান নাইবা অঙ্কৰ। যিদিনা অঙ্কৰ ক্লাছ থাকে আৰু চাৰে ব্লেকবৰ্ডত অঙ্ক বুজাবলৈ আৰম্ভ কৰে, ব্লেকবৰ্ডৰ ফালে চাই অঙ্ক বুজিবলৈ চেষ্টা কৰি থাকোঁতে বেছি ভাগ ছোৱালীয়ে চকু মেলি থাকিব নোৱাৰা হৈ যায়! বাৰে বাৰে চকুৰ পতা জাপ খাই যাব ধৰে। নাযাবনো কিয়! পথাৰত ভুই ৰুই আহি, পন্তা ভাত খাই, কেইবা মাইলো খোজ কাঢ়ি অহাৰ ভাগৰে হেচা মাৰি নধৰিবনে! । টোপনীয়াবলৈ ধৰে। এই টোপনীওৱাৰ বাবে কিমানে যে চাৰৰ পৰা মাৰ খায় নাইবা কপাললৈ মাৰি পঠিওৱা চক্ পেঞ্চিলৰ ফৰ্মূটি!

আমাৰ সময়ত স্কুললৈ টিফিন বক্স নিয়া কথাটো কল্পনাৰ বাহিৰত আছিল। সদায় জিৰণিৰ সময়ত বিহাৰী চানাৱালা এটা স্কুলৰ বাহিৰত ৰৈ থাকিছিল। তাৰ পৰা আমি দহ পইচাৰ নাইবা পোন্ধৰ পইচাৰ পাপড় বুত ভজা কিনি খাইছিলোঁ। সেই খিনি চানাৰ সোৱাদ আছিল অপূৰ্ব। আৰু গোন্ধটো! কোনোবাই বহু দূৰত খালেও জিভাৰ পানী পৰি যোৱাকৈ লোভনীয় গোন্ধটো আহি নাকত লাগিছিলহি! 

গছত আম লগা দিন বোৰত, আমাৰ কেঁচা আম খোৱা হৈছিল বহুত। আমাৰ স্কুলৰ কাষতে কাৰোবাৰ এখন বৰ ডাঙৰ বাৰী আছিল। তাত বতৰৰ বিভিন্ন ফল মুলৰ গছ থকাৰ উপৰিও প্ৰকাণ্ড ডাঙৰ ডাঙৰ বহুতো আম গছ আছিল। লমালমে লগা ফল বোৰ, আমবোৰ স্কুলীয়া ল'ৰা ছোৱালীৰ বাদেও, বাটৰ বাটৰুৱাইও পাৰি পাৰি খাইছিল। ছোৱালী হাইস্কুলৰ ওচৰতে থকা ল'ৰা হাইস্কুলৰো একে সময়তে জিৰণি হৈছিল বাবে, ল'ৰাবোৰো আহিছিল তালৈ আম খাবলৈ। আমাক সিহঁতে আম পাৰি দিছিল, বিনিময়ত আমি সিহঁতক আমাৰ ভাগৰ নিমখ দিব লগীয়া হৈছিল। আমাৰ লগৰ বহুতেই ঘৰৰ পৰা কাগজত বান্ধি নিমখ আনে। গৰমত সেই নিমখ জিৰণিৰ সময়লৈ গলি যায়। যিখিনি থাকে, তাকেই ভগাই মেলি খাওঁ। , কেঁচা আমবোৰ, কটাৰীৰ অভাৱত, আমৰ গা-গছতে মাৰি মাৰি ফটাই, নিমখ লগাই খাওঁ। প্ৰচণ্ড ৰ'দৰ বতৰত, সেই কেঁচা আমৰ জুতিৰ তুলনা নাছিল। জুতি পাই খালি পেটত কেঁচা আম খোৱাৰ পৰিমাণ বেছি হ'লে, ঘৰত গৈ সিদিনা পেট কামোৰা আৰু বমি হৈছিল! কাৰোবাৰ ঢিলা পায়খানাও হয়। ঘৰত ঠিকছে গালি খাওঁ। পিছে গালিবোৰ কোনে পাত্তা দিয়ে! পেট ভাল পালেই পুনৰ খাওঁ। সেইখন বাৰীৰ ফল মূল বোৰ খোৱাৰ উপৰিও স্কুলৰ চৌহদত থকা-- শিলিখা, ভোমোৰা, মধুৰী, আমলখি আদি খাইছিলোঁ। পিয়াহ লাগিলে দমকলৰ পানী দুহাতেৰে আজলি ভৰাই খাইছিলোঁ। এনেদৰে থাকোতে জিৰণি সমাপ্ত হোৱা বেল পৰে, দৌৰি দৌৰি আহি ক্লাছত সোমাও।

কেতিয়াবা জিৰণিৰ পিছৰ ক্লাছটো আছিল সংস্কৃতৰ। যি সকলৰ সংস্কৃত নাথাকে, সিহঁতৰ বাবে সেইটো ক্লাছ অফ্ আছিল। তেনেদৰে হিন্দীৰ ক্লাছত সংস্কৃত থকা সকলৰ অফ্। অবশ্যে এইটো সুবিধা অষ্টম শ্ৰেণীৰ পৰাহে আছিল। অফ্ থাকিলে আমি খুব ভাল পাইছিলোঁ। যিকেইজনীৰ অফ্ থাকে, সেইকেইজনীয়ে বাহিৰত বনত বহি বিয়নি মেল মাৰিছিলো। 

ক্লাছ চেভেনলৈকে হিন্দী বিষয়টো সকলোৰে বাবে বাধ্যতামূলক আছিল। আমাৰ হিন্দীৰ শিক্ষক জন খুব সহজ সৰল মানুহ আছিল। সেইজন চাৰে কোনোদিনে কাকো গালি দি পোৱা নাছিল। চাৰ জনৰ ক্লাছত বহুতেই পাল মাৰিছিল। চাৰে ক্লাছত সোমাইয়েই আমাক প্ৰায়ে পাঠ পঢ়িব দিয়ে। এজনৰ পিছত এজনকৈ পাঠ পঢ়িব দি চাৰে টেবুলত মূৰটো থৈ টোপনিয়াবলৈ ধৰে। গোটেই ক্লাছটোৰ পঢ়া হয় মানে চাৰৰ এক টোপনি মৰা হয়গৈ। আমিও ভুলে শুদ্ধই যিয়ে যেনেকৈ পাৰো পঢ়ি থওঁ । তাৰ পাছতো চাৰে সাৰ নাপালে, আমি ইচ্ছা মতে মেলত ধৰোঁ। মেলৰ নিচাতে কেতিয়াবা কোনোবাই কাৰোবাৰ বেঞ্চলৈ উঠিও যায়। তেনেকৈ থাকোঁতে ক্লাছ সমাপ্তি বেল পৰে আৰু চাৰে ধহমহকৈ সাৰ পাই ক্লাছৰ পৰা ওলাই যায়। কেতিয়াবা সাৰ নাপায়ো। তেতিয়া তেওঁক পিছৰ ক্লাছৰ চাৰ বা বাইদেউৱে আহি জগাই উঠাই পঠায়।

স্কুলৰ পৰা আহি ভাত কেইটা খাবলৈ নোপোৱা যেন লাগে! দৌৰাদৌৰিকৈ কাপোৰ সলাই হাত ভৰি ধুই ভাতৰ পাতত বহো। দুপৰীয়া বাঢ়ি ঢাকি থোৱা ভাত আঞ্জা ঠাণ্ডা হৈ থাকে। তথাপিও কি যে সোৱাদ আছিল সেই সাজ ভাতৰ! আঞ্জাও নো কি আছিল! কেতিয়াবা মচুৰ দাইল আৰু সৰু আলু ভজা। নাইবা মাছেৰে সান মিহলি শাক ৰান্ধি লগত বাৰীৰ বন্ধা কবিৰ বুঢ়া পাতেৰে সৈতে খাৰ দি ভজা ভাজি এখন। একো নাথাকিলে ক'ল পচলাৰ সৈতে এমুঠি মচুৰ দাইল দি ৰন্ধা আৰু লগত আলু,বেঙেনা পোৰাৰ পিতিকা! ঘৰৰ আহু চাউলৰ ৰঙা ভাতৰ সৈতে, ভোকত থকা আমি বোৰে সেয়াই টকালি টকালি খাইছিলোঁ। সেই সোৱাদৰ ভাত আঞ্জা বোৰে, এতিয়াৰ বিভিন্ন মচলা দি ৰন্ধা, মাছ -মাংস থকা ভাত সাজেও পাত্তা নাপায়।

কৰণা কালৰ মানৱতাঃ কিছু ব্যক্তিগত সত্য কাহিনী

কৰণা কালৰ মানৱতাঃ কিছু ব্যক্তিগত সত্য কাহিনী

                      জয়ন্ত আকাশ বৰ্মণ


  মানুহজনৰ বয়স চাগে' পঞ্চাছ বছৰমান হব। দুজন ল'ৰা, এজনী ছোৱালীৰে তেখেতৰ এখন সুখৰ সংসাৰ। গুৱাহাটীত অলপ মাটিও লৈছে। সৰুকৈ ঘৰ এটাও সঁ‌জাইছে। ল'ৰা দুজন পঢ়ি আছে। ছোৱালীজনী অলপ সৰু। 
    মানুহজন ছটফটীয়া, আৰু সদায় পজিটিভ। এটা ট্ৰেভেল এজেন্সিৰ গাড়ী চলায়। উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলৰ জলবায়ু, নদ-নদী, ৰাস্তা-ঘাট, প্ৰচলিত কিংবদন্তি-সকলো তেখেতৰ নখ দৰ্পনত। তেখেত আমাৰ অফিছৰ লগত প্ৰায় এটা দশক ধৰি জড়িত।

        অফিছৰ বিভিন্ন কামত আমাক প্ৰায়েই গাড়ীৰ দৰকাৰ হয়। আৰু যেতিয়াই তুলনামূলকভাৱে বিপজ্জনক ৰাস্তা হয়, আমি তেখেতকৈ ফোন কৰোঁ‌। টাৱাং, ব'মডিলা চেক্টৰটোৰ বাবে তেখেত অপ্ৰতিদ্বন্দী। ট্ৰেভেল এজেন্সিৰ গাড়ী চলায়েই তেখেতে নিজাকৈ এখন ইন'ভা গাড়ীও লৈছে। ইফাল-সিফাল কৰিবলৈ স্কুটী এখনো আছে।

     কালি তেখেতে ফোন কৰিলে। প্ৰথমতে মই ধৰিব পৰা নাছিলোঁ‌, তেখেতৰ নম্বৰৰ পৰা আনে ফোন কৰা বুলি ভাৱিছিলোঁ‌। সদা স্বচ্ছ, স্পষ্ট আৰু উজ্জ্বল কণ্ঠৰ মানুহগৰাকীৰ মাতটো ইমান সেমেকা, ইমান দুৰ্বল।

".... দাদা, কওক। কি খবৰ? বহুদিন দেখা হোৱা নাই।"-মই সুধিলোঁ‌।
তেখেতে প্ৰথম অলপ ইতস্ততঃ কৰিলে। কিবা যেন ক'ব খুজিও ক'ব পৰা নাই।
"দাদা, কি হ'ল? কিবা প্ৰ'ব্লেম নেকি?"
"নাই। মানে বহুত ভাৱি, অৱশেষত নোৱাৰিহে আপোনাক ফোন কৰিছোঁ‌। 
বুজিছেনে, মোৰ অৱস্থা এক্কেবাৰেই বেয়া। খাবলৈ ঘৰত একোৱেই নোহোৱা হৈছে। পৰিয়ালত প্ৰায় লঘোণ।.. দেৰবছৰেই হ'ল। ভাড়া-চাৰা নাই। গাড়ীখনো বেছি দিলোঁ‌ ছমাহ মান আগতেই। 
কিবা অলপ বজাৰ কৰি দিব।"

মোৰ খুব বেয়া লাগিল। আগতে আমি তেখেতক চাহ একাপ খুৱাব খুজিলেও নাখায়। কেতিয়াবা খালেও জোৰ কৰি আমাৰো পইচা তেখেতেহে দিয়ে। আত্মসন্মান থকা এজন মানুহ। নিজ কৰ্মৰ ওপৰত চলা মানুহ। 
তেখেতেই আজি মোক চাউল-দালি অলপ বজাৰ কৰি দিবলৈ কৈছে!

"দাদা কাইলৈ আহিব। দহটামান বজাত আহিব, আপুনি যে মোক ড্ৰপ কৰে, তালৈ।"-মই ক'লোঁ‌।

ৰাতিপুৱা চাউল এক বেগ, দালি, আলু-পিয়াজ দহকেজিমান, মিঠাতেল, বিস্কুট, চয়াবিন আদি মই বজাৰ কৰি বস্তাত ভৰাই থ'লোঁ‌।

চাৰে ন মান বজাত তেখেতে ফোন কৰিলে, মই গৈ আছোঁ‌। আধা ঘণ্টামানৰ ভিতৰত পাম।
আহক দাদা। মই আছোঁ‌।-মই ক'লোঁ‌।

পঞ্চল্লিছ মিনিটমানৰ পাচতো আহি নোপোৱা দেখি মই ফোন কৰিলোঁ।
"গৈ আছোঁ‌। খুব ৰ'দ দিছে। অলপ জিৰাই-জিৰাইহে গৈ আছোঁ‌ ৰ'ব।"-তেখেতে ক'লে।
"আপুনি খোজ কাঢ়ি আহিছে নেকি?
"একো নহয়। মই পামেই আৰু ..."
অ'হ। তেখেতৰ ঘৰৰ পৰা মোলৈ প্ৰায় পাঁ‌চ কিল'মিটাৰ। 
"আপোনাৰ স্কুটী?"-মই সুধিলোঁ‌।
"ছমাহমান আগতেই বিকি দিলোঁ‌।"
"আপুনি কিয় মোক কোৱা নাই। আপুনি কি পাইছে এতিয়া?"
"চেণ্ট্ৰেল স্কুল।"
"আপুনি তাতেই ৰৈ দিয়ক। মই লৈ গৈ আছোঁ‌।"

বাইকত দুজন উঠিব নিদিয়ে। 
বস্তা দুটা ডাঙি মই ওচৰৰ অ'টো ষ্টেণ্ডটোলৈ নিলোঁ‌। এখনেই অটো ৰৈ আছে।
"নুনমাটিলৈ যাব নেকি?
"যাম। চাৰিশ টকা লাগিব।"-অট'ৱালাজনে ক'লে।

পাঁ‌চ কিল'মিটাৰ ৰাস্তা, চাৰিশ টকা! অলপ বেচিয়েই হৈছে। পিচে বেচেৰাই বাৰটা বজাতেই ভাড়া মৰা বন্ধ কৰি ঘৰলৈ যাব লাগিব।-মই ভাৱিলোঁ‌।
"ঠিক আছে। ব'লক।"-মই বস্তা দুটা তুলি অটোত বহিলোঁ‌।

গোটেই ৰাস্তাটোৱেই অ'টৱালাজনে কাৰোবাক গালি-শপনি পাৰি গৈ থাকিল। মোডিক গালি পাৰিলে, অসম চৰকাৰৰ হিঃ বিঃ  শৰ্মাক গালি পাৰিলে। ৰাস্তা বেয়া, মোক চাৰিশৰে নহ'ব, পাঁ‌চ শ টকা লাগিব বুলিও ক'লে। একো নকৈ মই তেখেতৰ অটোত চুপ-চাপ গৈ থাকিলোঁ‌।

চেণ্ট্ৰেল স্কুলৰ আগত দ্ৰাইভাৰ দাদা ৰৈ আছিল। মোক দেখি হাত ডাঙিলে। তেখেতক উঠাই লৈ মই নুনমাটিলৈ গৈ থাকিলোঁ।
দ্ৰাইভাৰ দাদাই লগত এখন মোনা লৈ আহিছিল। কিন্তু, তেখেতলৈ অনা চাউলৰ বেগ আৰু বাকী বস্তুবোৰ দেখি মোৰ চকুলৈ চালে। মই বুজিলোঁ‌। তেখেতে আশা কৰা নাছিল, সেয়ে সৰু মোনাখনহে লৈ আহিছিল।

দ্ৰাইভাৰ দাদাক বস্তুবোৰৰ সৈতে ঘৰত নমালোঁ‌। দাদাই হাতযোৰ কৰিলে।

"আপুনি আকৌ তালৈয়েই যাব নে?"-অট'ৱালাজনে মোক সুধিলে।
"উম। তালৈয়েই যাম। তাতেই থাকোঁ‌ মই।"
"অ'। জানো। আপোনাক দেখি থাকোঁ‌।"
আহোঁ‌তে তেখেত চুপ-চাপ আহি থাকিল।

তেখেতে মোক ঘৰৰ সমুখলৈ লৈ আহিল। মই পাঁ‌চশ টকা তেখেতক দিলোঁ‌।
তেখেতে মোৰ মুখলৈ চালে।
"নালাগে দিয়ক। এশ টকা দিলেই হ'ব।"-তেখেতে ক'লে।
"কিয়? একো নাই।  লওক। মই বেয়া নাই পোৱাতো আপোনাক।-মই পাঁ‌চশ টকীয়াখন তেখেতৰ হাতত দিলোঁ‌।

মানিবেগৰ পৰা দুখন দুশ টকীয়া উলিয়াই তেখেতে তেখেতে মোৰ হাতত জোৰকৈ দি চিধাই অ'টোখন ঘুৰালে।

"দাদা, আপুনি যে বস্তু দি আহিল, তেখেতো দ্ৰাইভাৰ, ময়ো। আপোনালোকৰ কথা-বতৰা মই শুনি আছিলোঁ‌।

তেখেতক দিয়া মানেই মোকো দিয়া হৈছে দিয়ক। আমি একেই।"-অটোখন ঘৰঘৰাই চলাই তেখেত গুচি গ'ল।

Thursday, 20 May 2021

এনে ঘটনা সচাই নিন্দনীয়

ডকাইতৰ ৰূপত দুজন পুলিচ
সুমন দত্ত, ডিব্ৰুগড়


চখ থকা হ'লে বিলত ধৰা বৰালি মাছ দুটা ঘৰতে বহি তেওঁ আনন্দ মনেৰে পৰিয়ালৰ সৈতে খালেহেতেন। মানুহজন প্ৰায় দুই কেজি ওজনৰ মাছ দুটা লৈ ডিব্ৰুগড়ৰ টিভি চেণ্টাৰৰ বজাৰখনলৈ এইকাৰণেই আহিছিল যে কাৰণ এইখন বজাৰত লোকেল মাছৰ ভাল দাম পোৱা যায়। ডিব্ৰুগড়ৰ অভিজাত মানুহবোৰে ভাল মাছ বিচাৰি তালৈকে ঢপলিয়ায়। কিন্তু ভাল দাম পোৱা দূৰৰ কথা শগুণ নহয় ঠিক চিলনীৰ দৰে চোঁ মাৰি মটৰ বাইকত অহা দুটা পুলিচে আহি মাছ দুটা কাঢ়ি লৈ গুচি গ'ল মানুহজনৰ পৰা । সময় তেতিয়া পুৱাৰ ভাগত ঠিক দহ বাজো বাজো । পুলিচৰ উদ্যত লাঠি দেখি মাছ দুটা ঠাইতে ৰাখি মানুহজন পলাই গৈছিল। আৰু সেই সময়তেই ডকাইতৰ কায়দাৰে বাইকখনত উঠি থকা পুলিচজনে মাছ দুটা নিজৰ বাইকত লৈ বীৰদৰ্পে গুচি গ'ল। মাছ দুটা পুলিচজনৰ বাবে আছিল আহাৰ কিন্তু মাছ বেপাৰী জনৰ বাবে আছিল জীৱন নিৰ্বাহৰ আধাৰ । এই আধাৰ ভাত কাপোৰকে ধৰি অন্যান্য জীৱন নিৰ্বাহৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় সামগ্ৰীসমূহ পৰিয়ালটোৰ বাবে যোগাৰ কৰাৰ।

একেদিনাই তদ্ৰুপ আন এক ঘটনা
অসমৰ প্ৰাক্তন মুখ্যমন্ত্ৰী গৰাকীৰ বাসগৃহৰ ঠিক সমীপেদি যোৱা ৰেল লাইনৰ কাষতেই মাছ বেপাৰীজনে চুৰৰ দৰে এটা বেগ লৈ ঠিয় হৈ আছে। আগতে সেইখিনিতেই পলিথিন এখন পাৰি তেওঁ নিতৌ মাছ বেচে। আজি সৰু সৰু প্ৰায় আঢ়ৈ কিলো মাছ লৈ ক্ৰেতাৰ অপেক্ষাত বেপাৰীজন ৰৈ আছে । মাছবেপাৰীজন ক্ৰেতাজনৰ চিনাকী গতিকে তেনেদৰে কিয় আছে সোধাত মাছ বেপাৰীজনে ক'লে যে কালি পুলিচে আহি প্ৰায় ষাঠি কেজি ওজনৰ মাছ লৈ গুচি গ'ল লাঠি দেখুৱায়। গোটেই কেপিটেলটোৱেই কাঢ়ি লৈ গ'ল তেওঁৰ পৰা। আজি ডাঙৰ মাছ সেই গতিকেই নাই। সৰু সৰু আঢ়ৈ কেজি পুঠী মাছহে আছে। আপুনি লয় যদি লওক নহ'লে এনেই ৰৈ নাথাকিব । দেখিলে পুলিচে মোকেই পিটিব।
মানুহজনে অলপো পলম নকৰি গোটেই মাছখিনিকে ক্ৰয় কৰি পেলালে। ভাবি নাচালে যে ইমান সোপা সৰু মাছ ঘৰলৈ লৈ গৈ কৰিব কি ? য'ত মানুহজনৰ প্ৰয়োজন আছিল মাত্ৰ এপোৱা মাছৰ।

প্ৰতি আৰক্ষী প্ৰশাসন

কভিড মহামাৰী বুলি জানিও যিসকলে পৰিয়ালটোৰ মানুহবোৰ জীয়াই থকাৰ স্বাৰ্থত ওলাই আহিছে তেওঁলোকৰ প্ৰতি আৰক্ষীৰ লোক সদয় হওঁক। পাৰিলে আধাঘণ্টা পূৰ্বে গৈ তেওঁলোকৰ ক্ষুদ্ৰ বজাৰখনৰ সামগ্ৰী সমূহ সোনকালে বিক্ৰী কৰাৰ ব্যৱস্থা কৰি দিয়ক। নতুবা নিজে কিনি লওঁক। আপোনালোকেও আপোনালোকৰ কৰ্তব্য কৰক। সাধাৰণ মানুহবোৰকো তেওঁলোকৰ কৰ্তব্য কৰিবলৈ দিয়ক।মুষ্টিমেয় কেইজনমান সুবিধাবাদী পুলিচৰ কাৰণে গোটেই পুলিচ প্ৰশাসনৰ দুৰ্নাম হয়। এই দুৰ্নাম কঢ়িয়াই আনে এইসকল পুলিচেই। তেখেতসকলৰ ওপৰত যথোপচিত ব্যৱস্থা গ্ৰহণৰ বাবেও অনুৰোধ জনালোঁ।
This post is updated by Tultul Kutum